ИСПОЛЬЗОВАНИЕ РАЗЛИЧНЫХ МЕТОДИК ОБУЧЕНИЯ ИНОСТРАННЫМ ЯЗЫКАМ
Кожар Т.С., Кузьмина Э.В.,
студентки 3 курса УО «ВГУ им. П.М. Машерова», г. Витебск, Республика Беларусь
Научный руководитель – Попалова О.В., преподаватель
В современном мире существуют как классические, так и нестандартные методики изучения иностранных языков. В учебных заведениях Республики Беларусь в основном преобладает классический метод преподавания иностранных языков, однако в последнее время не угасают споры об эффективности данного подхода и необходимости внедрения новаторских методов или их элементов.
Несомненно, классический фундаментальный подход, имеющий многовековую историю, эффективен и дает глубокое знание изучаемого языка. На наших землях издавна молодежь впитывала язык своих гувернанток и наставников – живых носителей языка, применяла иностранный язык в общении со старшими. Этот метод, связанный с постепенным усвоением лексики и грамматики нового языка, в дальнейшем основательно прижился и в государственной системе образования. Самым, пожалуй, известным представителем классической методики преподавания иностранного языка является Н.А.Бонк. Ее учебники английского языка, написанные совместно с другими авторами, давно стали классикой жанра и выдержали конкуренцию последних лет. Обучаясь подобным образом, человек приобретает глубокое владение языком и гибкую способность ориентироваться в различных лингвистических ситуациях.
|
|
|
Но подобное изучение языка всегда требовало много времени, терпения и внимания – то, чего так не хватает современной молодежи. Ритм жизни ускоряется и молодому человеку хочется охватить все и сразу. Это дает бесспорное обоснование необходимости вводить элементы более современных методик в систему образования.
Несомненно, в учебных заведениях Республики Беларусь находят применение лингвосоциокультурный и коммуникативный методы. Основная суть первого в активном вживании обучающегося в культуру, природу, менталитет страны, язык которой изучается. Второй метод основывается на системе четырех «китов», включающей чтение, письмо, говорение и восприятие речи на слух. Такие методы давно положительно зарекомендовали себя, они помогают разнообразить занятия языком, вызывают заинтересованность обучающихся. Использование данных методов требует основательного и ответственного подхода со стороны педагога, особенно в школьной системе обучения, где главное – заинтересовать учащихся.
|
|
|
Среди новаторских методов изучения иностранных языков выделяют так называемый «интенсивный метод», методы И. Шехтера и Г. Китайгородской. Интенсивное изучение иностранного языка подходит для занятых людей, позволяет быстро освоить экспресс-курс через заучивание стандартных шаблонных фраз. Метод Шехтера, напротив, основан на свободном воспроизведении мысли без заучивания шаблонов. Используются такие фантазийные элементы как выбор для себя другого имени, создание новой истории жизни и др. Метод Г. Китайгородской основан на активизации резервных возможностей личности через психологическую работу с группой обучающихся. Такие нестандартные методы хоть и зарекомендовали себя, но широкого распространения в системе образования не получили.
Новаторские приемы в обучении языку, пусть и не в рамках какой-то одной методики, активно приветствуются учащимися и студентами. Скучное однообразие лексики и грамматики сменяется заинтересованностью, учебная информация лучше усваивается через призму творческого восприятия. Доказательством подобных утверждений является опрос студентов ВГУ им. П. М. Машерова неязыковых специальностей с изучением английского языка (преподаватель Попалова О. В.). На занятиях с данным преподавателем традиционным стало устраивать презентации творческих проектов, наглядные доклады о праздниках и знаменательных событиях, проведение совместных праздничных мероприятий в соответствии со сложившимися исторически традициями праздников, театральные постановки. В ходе мероприятий, презентация которых проходит исключительно на английском языке, находят применение различные способности студентов (рисование, пение, чтение стихов и др.). 85% из опрошенных считает, что такой метод повысил их заинтересованность предметом, 78% указали, что с помощью творческого подхода их языковой уровень улучшился.
|
|
|
Однако использование творческих элементов не заменяет применение классических методов в изучении языка. Это лишь способ разнообразить учебную деятельность, повысить ее эффективность. Более широкое внедрение таких методов в современную систему обучения иностранным языкам определенно принесет свои положительные результаты.
Литература:
1. К вопросу о сущности процесса обучения иноязычной устной речи и типологии упражнений/ Б.А. Лапидус; Б. А. Лапидус// Методическая мозаика. - 2006. - №4. - с.2-14
2. О некоторых тенденциях в современной методике обучения языкам / Э. П. Шубин; Э. П. Шубин// Методическая мозаика. - 2005. - N 8. - с.14-26
|
|
|
3. Методики, позволяющие выучить иностранный язык // Изучение английского языка; [Электронный ресурс]. - Режим доступа: http://www.native-english.ru/articles/no
ПРА НЕКАТОРЫЯ АСПЕКТЫ ЭЎФЕМІЗАЦЫІ МАЎЛЕННЯ Ў ПЕРЫЯДЫЧНЫМ ДРУКУ
Кулеш Д.І.,
студэнтка 3 курсаУА “ВДУ імя П.М. Машэрава”, г. Віцебск, Рэспубліка Беларусь
Навуковы кіраўнік – Арцямёнак Г.А., канд. філал. навук, дацэнт
У сучасным беларускамоўным дыскурсе дастаткова выразна выяўляюцца дзве супрацьлеглыя тэндэнцыі: да агрублення маўлення і яго эўфемізацыі. Эўфемізацыя маўлення з’яўляецца актуальнай стратэгіяй, з дапамогай якой маскіруюцца негатыўныя аспекты рэчаіснасці, падтрымліваюцца гарманічныя сацыяльныя адносіны паміж суразмоўцамі. Эўфемістычная замена здольна змякчаць негатыўны сэнс прамога наймення дзякуючы выкарыстанню слоў з даволі размытай, шырокай семантыкай і наяўнасці ў іх станоўчых прагматычных канатацый.
Ацэнка моўнікам таго ці іншага прадмета маўлення з пункту гледжання прыстойнасці / непрыстойнасці, грубасці / ветлівасці звычайна бывае арыентавана на пэўныя тэмы і сферы дзейнасці людзей (ці адносін паміж імі). Адной з такіх традыцыйна непажаданых у псіхасацыяльным плане тэм з’яўляецца хвароба і смерць, параўн. недамаганне замест хвароба, дрэнна сябе адчуваць замест хварэць, яна зусім кепская (пра безнадзейна хворых), новаўтварэнне замест пухліна, сышоў ад нас, яго не стала замест памёр, лятальны зыход як медыцынскі тэрмін і інш.
У межах падобнай тэмы можна вылучыць наступныя найважнейшыя функцыі эўфеміі – прэвентыўную (ужыванне эўфемізмаў пад уздзеяннем старажытных табу) і рытарычную (ужыванне эўфемізмаў з мэтай аказаць пэўнае ўздзеянне на каштоўнасныя прынцыпы адрасата). У дадзеным выпадку можна гаварыць пра ўжыванне сродкаў эўфемізацыі як у актуальны момант, так і ў адносінах да аддаленых прамежкам часу трагічных падзей.
Да прыкладу, калі трэба канстатаваць факт смерці чалавека, журналісты нярэдка скарыстоўваюць такі выраз-эўфемізм, як не стала замест прамога наймення памёр: “У хуткім часе пасля выхаду кнігі яго не стала” (ЛіМ, 6 студз. 2010). Узнікае пытанне, чаму выбар замены падае менавіта на слова стаць. Адно са значэнняў яго – ‘зрабіцца, здзейсніцца, здарыцца’. Таму, мажліва, у падсвядомасці і маецца на ўвазе тое, што чалавек быў (г. зн. жыў), а потым раптам здарылася такое, што ён проста перастаў быць, чалавека не стала. Людзям прасцей ужыць найменне не стала, чым памёр, хаця па сутнасці першае не дае падстаў для поўнага апраўдання “станоўчасці” дэнатата, названага гэтым словам. Тут справа ва ўласным успрыманні і адносінах да жыцця кожнага чалавека.
Яшчэ адно неадназначнае найменне-эўфемізм да слова памёр – безасабовая лексема, якая абазначае адсутнасць: “А майго брата Віталіка няма…” (“Наша Ніва”, 2 сакав. 2011). Ужываецца таксама выраз пайшоў з жыцця: “Мінула больш за 40 дзён, як з намі няма Станіслава Саладоўнікава – таленавітага крытыка, публіцыста, пісьменніка, які пайшоў з жыцця…” (ЛіМ, 19 лют. 2010). Можна меркаваць, што ў такім выпадку жыццё ўспрымаецца як пэўная субстанцыя, у межах якой чалавек знаходзіцца некаторы час, а потым нібы сыходзіць, мажліва, у іншую субстанцыю-вымярэнне. Смерць можа таксама ўяўляцца як вечны сон: “Так і не адбылося цуда, якое не раз адбываецца на сцэне яго Тэатра юнага гледача. Заснуў надоўгалюбімы ўсімі, усімі, усімі…” (ЛіМ, 19 лют. 2010).
Яшчэ больш непрыемная тэма – тэма самазабойства. Гэтае найменне ў большай ступені з’яўляецца табуізмам, бо ў хрысціянскім грамадстве смазабойства лічыцца адным з найстрашнейшых грахоў. Таму для абазначэння згаданага паняцця ў публіцыстыцы ўводзіцца хаця б нейтральнае найменне, напрыклад: “У Старым Сяле Жабінкаўскага раёна рахункі з жыццём звяла 31-гадовая жанчына” (“Звязда”, 12 сакав. 2010).
У адносінах непасрэдна да аб’екта (а не да працэсу, стану і г. д.), гэта значыць да чалавека, які памёр, выкарыстоўваюцца таксама словы, выразы з нейтральнай канатацыяй: “Выклікаючы ў памяці слухачоў вобраз прарока Майсея, нагадваючы гісторыю Выхаду народа Ізраілевага з Егіпта, Язэп Лёсік звяртаецца да ўжо нежывога Аляксандра Бурбіса…” (“Наша Ніва”, 20 кастрычн. 2010). Зразумела, што лексема мёртвы была б дастаткова грубай і нетактоўнай, а сінонім нежывы з адмоўным прэфіксам не- згладжвае “вострыя вуглы” ў перцэптыўным радзе адрасата.
Для намінацыі мёртвага чалавека выкарыстоўваецца слова цела замест прамога абазначэння труп: “Цела хлопца, які загінуў, знайшлі пазней…” (“Наша Ніва”, 2 сакав. 2011). Хаця варта адзначыць, што ў звычайным успрыманні на першы план выходзіць значэнне ‘біялагічнае цела чалавека’ (не будзем улічваць матэматычныя і фізічныя тэрміны), а потым ужо і ‘рэшткі раней жывога арганізма’. Але слова набывае пераважна негатыўныя адценні, што абумоўлена частым на сённяшні дзень выкарыстаннем гэтай моўнай адзінкі ў адносінах да тэмы смерці.
Відавочна, што тэма (сфера) смерці як у агульным плане, так і ў моўным жыцці чалавека набывае кантраснасць негатыўных эмоцый. Для такіх непрыемных ці страшных (ва ўяўленні людзей) намінацый (у некаторым плане – табуізмаў) і прыдумваюцца апісальныя словы-заменнікі. Падобная забарона на ўжыванне назваў сёння можа быць звязана ці з псіхалагічнымі бар’ерамі, ці з грамадскімі прынцыпамі. Без эўфемізмаў не абысціся і журналістам, калі імкнуцца спалучыць патрабавальнасць і добразычлівасць, крытычнае ўспрыманне і такт, калі спачуваць гаротнасцям і клопатам іншых людзей. Ужыванне этычна маркіраваных эўфемізмаў у мове СМІ можа быць эфектыўным інструментам для фарміравання талерантных, карэктных паводзін у грамадстве.
Дата добавления: 2018-05-09; просмотров: 301; Мы поможем в написании вашей работы! |
Мы поможем в написании ваших работ!