ЭТНІЧНЫЯ І КУЛЬТУР ПРАЦЭСЫ. БЕЛАРУСЬ ВО ВТОРОЙ ПОЛОВИНЕ 13-14ВВ.
Першабытнае грамацтва на тэрыторыі Беларуси.
Перыядызацыя гісторыі Беларусі: 1. Старажытнае грамацтва (40 тыс г д.н.э. – 5 тыс н.э.) Камены, бронзавы, жалезны век. 2. Сярэдневечча (5-15ст) 3. Новы час (16 пач 20), 4. Навейшы час (з 1918). Этнас ( народ) – учтойлівая супольнасць людзей, якая склалася на пэунай тэрыторыи, мае агульную мову, культуру. Асноуныя формы этнасу – род, племя, народнасть нацыя. Першыя пранікненні чалавека на тэрыторыю Бел. супала з рэзкім пахаладаннем (100-40 тыс г д.н.э.). Першыя людзі, неандэртальцы, рабілі спробы асвоіць абшары Дняпра, Сожа, Прыпяці. Стаянкі: у Юравічах, каля Бердыжа. Асноуныя заняткі – загоннае паляванне. Краманьенцы былі арганізаваны у абўыны. Пачалося пацяпленне. Асноуныя заняткі – збіральніцтва, паляванне, рыбалоуства. Людзі навучыліся здабывать і апрацовывать жалеза. 5-3 тыс г.д.н.э. – новы каменны век. Земляробства і жывелагадоуля. З”яуляецца гліняная пасуда, сякера, павялічваецца рост жыхароу. 2-1тыс д.н.э. паяуляюцца медн. бронзавыя вырабы (цаніліся) З”яуляецца пласкадонная пасуда. Земляробства і жывелагадоуля – вядучыя галіны с\г. Пачалі хаваць у магільных ямах. Развіваецца мастацтва. Жалезны век (7-6 ст.д.н.э.) Здабыча жалеза з балотнай руды. Павялічваецца маемасная няроунасць п\ж радамі. На паудн.усходзе Б. – мілаградскія плямены, у 3 ст да н.э. – Зарубінецкая. 3-5 ст. д.н.э па 5 ст. н.э. тэр. Б. займалі плямены культуры штрыхаванай керамікі. Яны жылі на гарадзішчах. Этнічн. гіст. Б.: 2 перыяды: 1Даіндаеурапейскі (40тыс г. д.н.э. – 3-2 ст. д.н.э.) 2. Індаеурапейскі (3-2 ст да н.э. – да нашых дзен). Радзімічы (п\ж Дняпром і Дзвіной. Мова славянская) Крывічы (Пскоушчына і Смаленшчына) ЗахДзвіна.
|
|
|
Полацкае и Тураускае княствы у 10-13в.
Полацк – першы горад на Беларусi (862 г). Горад займау выключна добрае становiшча на р. Палаце, дзе яна упадае у Зах. Дзвiну. Вазвышэнню горада спрыяла тое, што гэта быу водны гандлевы шлях са Скандынавii у Вiзантыю. Да 9 ст. Полацк займауся збiральнiцтвам навакольных зямель вакол сябе. Але у 10 ст. ен становiцца прадметам тэрытарыльных спрэчак мiж Паудневай i Пауночнай Руссю 00 Кiевам i Ноугарадам. Хоць Полацкiя землi падпарадкоувалiся Кiеву, плацiлi яму данiну, удзельнiчалi у сумесных паходах на Вiзантыю, усе ж такi былi даволi самастойныя. У 9 – 12 ст Полацкае княства займала 1/3 сучаснай Беларусi. У Полацкiм княстве дзейнiчау вечавы парадак. Веча выбiрала, уздымала князеу. Вядома, што 9 гадоу Полацк быу без князя, самастойным жа князь быу толькi у пытаннях вайны. Першым князем быу Рагвалод. Аднчасова кiеускi князь Яраполк i Наугародскi князь Уладзiмiр пасваталiся да яго дачкi Рагнеды. У вынiку адказу Рагнеды Уладзiмiр iдзе вайной на Полацк, забiвае Рагвалода з сынамi, Рагнеду прымусова бярэ у жонкi, затым забiвае Яраполка i становiцца кiеускiм князем. Значнай фiгурай княжацкага роду стау Усяслау Брачыслававiч (Чарадзей). 57 год (1044-1101). Першыя гады княжання ен займауся унутраным уладкаваннем. Затым павеу заваеунiцiя войны з суседзямi: з Ноугарадам (перамога на р. Чэзе). Затым ен напау на Навагрудак, якi лiчыуся кiеускiм уладаннем, у вынiку чаго 30 сакавiка 1067 адбылася бiтва на р. Нямiзе. Караткачасова сядзеу ен у Кiеве, але, разумеючы свае нетрывалае становiшча там, вяртаецца на Полаччыну. Двойчы выганяуся з Полацкага прэстолу i зноу яго адваеувау.. Тураускае кн утворана у 980 г. Першы летапiсны князь – Тур, а даставерны – Святаполк Акаянны. Святаполк вырашыу дамагчыся поцнай незалежнасцi Турава ад Кiева. Ен уступiу у змову са сваiм цясцем польскiм каралем Балаславам Храбрым. Бацька Святаполка Уладзiмiр убачыу небяспеку да сябе, таму Святаполка, яго жонку i польскага каталiцкага епiскапа ен садзiць у цямнiцу. Аднак пазней па просьбе Кiеускiх баяр Святаполк быу вызвалены. Пасля смерцi Уладзiмiра заняу у 1015 г. Кiеускi трон. ”. Адначасова ен быу князем Тураускiм. Святаполк лiчыу сваiх малодшых братоу Барыса i Глеба супернiкамi, таму падаслау да iх забойц. У 1019 г. на р. Альце Святаполк быу разбiты, з рэшткамi войска уцек у Польшчу, дзе хутка памер. Пры Яраславе Мудрым Турау падпарадкоувауся Кiеву. У канцы яго княжання Турау зноу адасабляецца. Пасля смерцi Яраслава у 1054 г. кiеускi трон займае Iзяслау, захаваушы за сабою Турау. У 1078-87 Тураускiм князем становiцца сын Iзяслава Яраполк. У 1088 г. Тураускi трон займае брат Яраполка Святаполк. У 1093 ен быу запрошаны i на Кiеускi трон. Паказчыкам эканамiчнага развiцця Тураускага княства з’яуляецца узнiкненне i рост гарадоу (Берасце, Пiнск, Слуцк i iнш.). У тураве быу таксама вечавы парадак. Гаражане мелi права голасу. Акрамя князя у Тураве быу пасаднiк (толькi у Тураве). Быу тысяцкi, якi адказвау за гарадскi поук. Летапiсы захавалi рысы старажытнага беларускага гораду.
|
|
|
|
|
|
3. Рэлігія і культура Беларусі ў 6 – 13 ст.
907 г воіны Полацка удзельнічалі у паходзе на Візантыю, дзе маглі пазнаеміцца з хрысціянствам. 988 уладзімір Святаслававіч прыняў хрысціянства. Першы прыклад манаства – Рагнеда (Анастасія). 992 у полацку заснавана епархія, 1005 – у Тураве. Доўгі час (9 – 13 ст) язычніцтва і хрысціянства існавалі разам.
11 ст на Полацкай зямлі пачала асвоўвацца кірылічная азбука (складзена 863): Барысавы камяні у рэчышчы Заходняй Двіны, Рагвалодаў камень каля Оршы, драўляны грэбень з Брэста, берасцяныя граматы з Віцебска і Мсціслаўля. Летапісанне: пач 13 ст “Аповесць мінулых гадоў” манах Нестр, самая рання рукапісная кніга – 11 ст “Тураўскае евангелле”.
|
|
|
Ефрасіня Полацкая (1104 або 1110 – 1167 або 1173), Кірыла Тураўскі (каля 1130 – каля 1182).
1050е Сафійскі сабор у Полацку, Спаса-Праабражэнская царква (12 ст), Каложская царква у Гродна (12ст) – збаны галаснікі, Камянецкая вежа 13 ст.
1116 крыж Ефрасіні Полацкай.
ВКЛ 13-16ст
На рубяжы XII –XIII cт. Жэмайцкiя землi стварылi канфедэрацыю лiтоускiх зямель. Сярод лiтоускiх князеу вылучауся Мiндоуг. Заснавальнік ВКЛ. Пасля свары са сваiмi князямi ен збег у Ноугарад. там прызналi яго князем. Затым ен заваеувае Лiтву i Чорную Русь. Таму ен у дыпламатычных мэтах становiцца католiкам у 1250 г. i, узначалiушы войска, у 1262 г. ен разбiвае крыжакоу. Але балцкiя князi былi незадаволены Мiндоугам. Яны падрыхтавалi змову i забiлi князя з 2-мя сынамi-немаулятамi. (1262) яго старэйшы сын Войшал уцек у Пiнск, прыняу хрысцiянства i жыу у манастыры. Але, атрымаушы звесткi аб смерцi Тауцiвiла, ен збiрае вакол сябе хрысцiянскiя масы, пакiдае манастыр, абвяшчае сябе вялiкiм князем у Ноугарадзе (1264). Пачынаецца помста за бацьку. Кiравау ен па 1267 г. У гады княжання Гедымiна сталiца ВКЛ была перанесена у Вiльню (1340). Беларускiя землi уключалiся у склад ВКЛ у асноуным мiрнымi сродкамi: дабраахвотна (Полацк, Менск); у вынiку дагаворау (Берасцейскiя землi); праз шлюбы (Вiцебшчына); войны (Пiнскае княства). Пасля смерцi Гедымiна да улады прыйшоу Яунут. У 1345 г. яго змяняе Альгерд. Яму дапамагау брат Кейстут. Практычна княства было падзелена на 2 часткi. Ад 2-х щлюбау засталося 12 сыноу i 9 дачок. Мiж сынамi 2-х лiнiй Альгердавiчау пачалася барацьба яшчэ пры жыццi бацькi. Пасаду Вялiкага князя ВКЛ заняу Ягайла – старэйшы сын ад 2-га шлюбу. 1352 у Польшчы памiрае кароль, якi не меу нашчадкау, а меу 2 дачкi: Марыю i Ядзвiгу, але Марыя была жонкай маркграфа Брандэбургскага у 1384 г. Ядзвiга i Ягайла ажанiлiся. У 1385 г. у Крэве адбылося пагадненне мiж Ягайлам i польскiмi феадаламi, якое назвалася Крэускай унiяй.:Ягайла абяцау прыняць каталiцкую веру разам з падданымi, даваць грошы на патрэбы Польшчы, дапамагчы атрымаць паудневыя тэрыторыi, далучаць ВКЛ да Польшчы. Польшча абяцала ВКЛ дапамагчы у барацьбе з крыжакамi. Унiя выклiкала супрацiуленне, якое узначалiу Андрэй Полацкi i Вiтаут. У вынiку Ягайла i польскiя феадалы адмовiлiся ад задумы пагаднення. У 1392 г. Вiтаут быу прызнаны Вялiкiм князем. Згодна Востраускаму пагадненню (1392) палякам было забаронена набываць землi i сялiцца у ВКЛ. У сваю чаргу Вiтаут абяцау выступiць сумесна з Польшчай супраць знешнiх ворагау. У 1413 г. на Сойме быу прыняты Гарадзельскi прывiлей; Толькi католiкi карытсалiся рознымi прывiлеямi;праваслауная знаць пазбаулялася пасад; Вялiкi князi выбiрауся са згоды польскiх паноу, а польскi кароль – са згоды лiтоускiх паноу.
Пасля смерцi Вiтаута Вялiкiм князем стау 1430 г. Свiдрыгайла, малодшы брат Ягайлы. Ен выступiу супраць вымушанай прааольска-каталiцкай палiтыкi Вiтаута. Ен iмкнууся стварыць лiтоуска-рускую дзяржаву з апорай на праваслауе.
ЭТНІЧНЫЯ І КУЛЬТУР ПРАЦЭСЫ. БЕЛАРУСЬ ВО ВТОРОЙ ПОЛОВИНЕ 13-14ВВ.
УЧАСТВОВАЛА В СОЗДАНИИ ВКЛ В СОСТАВЕ КОТОРОГО В ПОСЛЕДНЕЕ ПЕРИОД И ПРОИСХОДИТ ФОРМИРОВАНИЕ НАРОДНОСТИ. БЕЛ. НАРОДНОСТЬ СКЛАДЫВАЛАСЬ В ПРЕДЕЛАХ ТЕРРИТОРИИ В КОТОРЫХ ПРОЖИВАЛИ ПОТОМКИ ДРЕГОВИЧЕЙ, РАДИМИЧЕЙ ЧАСТИЧНО ДРЕВЛЯН, СЕВЕРЯН. С К. 14 В ДО СЕР. 17В ДЛЯ БЕЛОРУСОВ НАСТУПАЕТ ВРЕМЯ СТАНОВЛЕНИЯ. РАЗВИТИЯ И ПОДЪЕМА – ВРЕМЯ ФОРМ. БЕЛ. НАРОДНОСТИ. В 15-16 В. СФОРМИРОВАЛСЯ ЦЕЛЫЙ КОМПЛЕКС ПРИЗНАКОВ НАРОДНОСТИ: 1. СЛОЖИЛАСЬ ЭТНИЧЕСКАЯ ТЕРРИТОРИЯ. 2. РОСТ ТОВАР.-ДЕНЕЖН. ОТНОШЕНИЙ И РАЗВИТИЕ ВНУТРЕННЕГО РЫНКА УКРЕПИЛО ВНУТР. СВЯЗИ ВНУТРИ ВКЛ И В ГРАНИЦАХ ЭТНИЧН. ТЕРРИТ. БЕЛАРУСИ. 3. РОСТ ГОРОДОВ И МЕСТЕЧЕК, ПОЯВЛ. БЕЛОРУССКИЙ ЯЗЫК, ОСОБЕННОСТИ ХОЗ. И ОБЩ. БЫТА, МАТЕРИАЛЬНОЙ И ДУХ. КУЛЬТУРЫ. ВСЕ ПРАВОСЛАВНЫЕ НАЗ. РУССКИМИ. НАЗВАНИЕ «РУССКИЕ» БЫЛО ОБЪЕДИНЯЮЩИМ ДЛЯ НАСЕЛЕНИЯ БЕЛАРУСИ, РОССИИ, УКРАИНЫ, ЧАСТИ ЛИТВЫ. В 17-18 ВВ. НАЗВАНИЕ БЕЛАРУСЬ СТАЛО ПРИМЕНЯТЬСЯ К ЗЕМЛЯМ БЕЛАРУСИ , ЖИТЕЛИ СТАЛИ НАЗ. БЕЛОРУСАМИ. В БОЛЬШИНСТВЕ ЕВРОПЕЙСКИХ ГОС-В В 14-16 ВВ НАСТУПАЕТ НОВЫЙ ЭТАП В РАЗВИТИИ ИХ ИСТОРИИ И КУЛЬТУРЫ – РЕНЕССАНС. НА БЕЛАРУСЬ РЕНЕССАНС ПРИШЕЛ В К. 15 В В ЭТОТ ПЕРИОД ПРОИСХОДИЛО ВОЗВЫШЕНИЕ ГОРОДОВ, КАК ЦЕНТРОВ РЕМЕСЛА ТОРГОВЛИ, ОБЩ.-ПОЛИТ. ЖИЗНИ НАБЛЮДАЕТСЯ ПОЛИТИЧЕСКАЯ ГОС-ПРОВАВАЯ СТАБИЛИЗАЦИЯ ОБЩЕСТВА. ОСНОВАТЕЛЯМ БЕЛОРУССКОГО И ВОСТОКОСЛАВЯНСКОГО КНИГОПЕЧАТАНИЯ СТАЛ УЧЕНЫЙ И ПИСАТЕЛЬ, ДОКТОР ФИЛОСОФИИ И МЕДИЦИНЫ С ГОРОДА ПОЛОЦКА ФРАНЦИСК СКОРИНА, ПРОДОЛЖАТЕЛЕМ КУЛЬТУРНО-НАУЧНЫХ ТРАДИЦИЙ СКОРИНЫ СТАЛ СЕМЕН БУДНЫЙ – ЦЕРКОВНЫЙ, ОБЩ..-ПОЛИТ. ДЕЯТЕЛЬ. РЕФОРМАЦИЯ – ЭТО ШИРОКОЕ OБЩ.-ПОЛИТ. НАПРАВЛЕНИЕ В ЗАПАДНОЙ БЕЛ. В 16В, КОТОРЫЙ БЫЛ НАПРАВЛЕН ПРОТИВ КАТАЛИТИЧЕСКОЙ ЦЕРКВИ И НОСИЛ АНТИФЕОДАЛЬНЫЙ ХАРАКТЕР. ОСОБЕННОСТЬЮ РЕФОРМАЦИИ НА БЕЛ. БЫЛО ТО, ЧТО В ОТЛИЧИИ ОТ ЕВРОПЫ ОНА ТУТ НЕ СТАЛА НАРОДНОЙ, А ОХВАТИЛА ТОЛЬКО ВЫСШИЕ СЛОИ ОБЩЕСТВА. РЕФ. СПОСОБСТВОВАЛА РАСШИРЕНИЮ КУЛЬТУРЫ, АКТИВИЗАЦИИ ДУХОВНОЙ ЖИЗНИ ОБЩЕСТВА. ПРИ ОБЩИНАХ СТРОИЛИСЬ ШКОЛЫ, КНИГАРНИ.
БЕЛ У СКЛАДЗЕ РП.
Прычынай утвар РП: цяжкае становiшча ВКЛ, з-за Лiвон вайны (1558—1582 гг.). Значную частку бел.зямель захапiла маскоускае войска. Pycкi цар 1ван IV абвясщу бел земл1 сваей спадчынай. У так!м станов1шчы вытрымаць ваеннае су-працьстаянне для ВКЛ магчыма бьшо шляхам аб*яднан-ня з Полшчай.Адной з важных прычын саюзу ВКЛзПольшчайз'яулял1сясупярэчнасц1 у пануючым шляхецк1м саслоу1 ВКЛ, тут магнаты займал1 пануючае месца. Большасць шляхты не мела рэальнай улады. У адроз-ненне ад яе у суседняй Польшчы шляхта самым ра-шучым чынам уплывала наунутраную i знешнюю пал1тыку урада. Польск1я шляхецк1я вольнасц1 прывабл1вал1 беларускую шляхту. Падтрымл1ваю-чыся ун11, яна меркавала заняць такое вызначальнае станов1шча у дзяржаве.Унутр.-пал. крыз1с у ВКЛ найболын абвастрыуся у 60-я XVI ст.. Супрацьстаянне магнацтва i шляхты стала ад-крытым.10студзеня1569пачау работу па абъяднанню дзяржавы Любл1н. сойм. Пам1ж ВКЛ1 П. была падп1сана Любл1н. ун. Была створана Р.П.(у перакладзе з польскай — рэспублша) —шляхецкая, шматнацыянальная дзяржава.Умовыаб'яднання:выш. органам улады станавгуся агульны сойм, як1 зб1рауся тольк1 на тэрыторы1 П. Манарх быу агульным i абвяшчауся каралём Польшчы,.1 князем ВКЛ. Агульн. знешняя палиы-ка. У княстве захоувал!ся адм1н. апа-рат,асобнаеад П. заканадауства, свая мова, войска, тытул, пячатка. Гэта аб'яднанне было федэ-рацыяй — саюзам дзвюх дзяржау i народау", як! icнавау да к.XVIII ст.Заключ. дзярж. yнii пам1ж кра1нам1 было значнай падзеяй. У Еуропеявша-ся новая дзяржава Р.П.Са стварэннем Р.П. магнаты i шляхта ВКЛ па мноorix пытаннях пав1нны был1 дзялщь уладу i зямлю з польск1м1 уладальн1кам1.Статут1588 года, скасавау мнотя па-становы Любл1н ун. ,заканадауча аформху захаванне ВКЛ як самастойнай дзяржавы ускладзе з П. Для абедзвюх дзяржау заставался агульным1 тольк1 сойм i кароль.
У аснову была пакладзена 1дэя прававой дзяржавы, у якой усе дзяржауныя органы i асобы павшны дзейн1чаць згодна закону, а так-сама прынцып падзелу улады на заканадаучую, вы-канаучую i судовую. Паводле Статута, атрымл1ваць маёнтк1, займаць дзяржауныя i духоуныя пасады у княстве магл1 толыи мясцовыя ураджэнцы.Дзярж.абвяшчаласястара бел. мова, на якой i быу нап1аны Статут.
Культура Беларуси 17-18 ст.
Культурнае жыццё у другой палове XVII — пачат-ку XVIII у Беларуй характарызавалася 1мкнен-нем захаваць ва умовах шматл1к1х войн здабытт ча-соу эпох! Адрадж. i Рэфар. На 2-пал. XVIII ст. прыходз1цца распаусюджванне на Бел. 1дэй Асвет-ва.
Школ.адукац. да сяр. XVIII ст. кан-цэнтравалася у асноуным у руках шматлш1х манас. ордэнау. Болынасць школ належала езу1там. Выкладанне вялося на лац. мове, традыцыйным1 прад-меты- граматыка,рыторыка, дыялектыка, арыфметыка, геаметрыя, музыка, астраномпя. Цэнтрам адукацы! i навук1 на Бел.- Вшенская езущкая акадэм1я, мела статус утверштэта. Высок1м узроунем адукацьп слав1лася таксама Полацкая езу1цкая калег1я. Езу1ты брал1 на выхаванне прадстауншоу не тольк1 катал1цкага веравызнання i шляхецкага стану, a i простае насел. Вядома- Слуцкая пратэст. Рэфармат. школа. Заснавана магнатам Янушам. Пачатковыя школы 1снавал1 пры цэрквах i касцёлах. Вучыл1ся- шляхец. Дзец1. У ш-лахвучыл1ся тольк1 хлопчык!. Дзяучаты ат-рымл1вал1 хатнюю адукацыю.
3 сярэдз1ны XVIII ст. пачалкя змены у школьнай адукацы1. У1773 Адукацыйная кам!с1я,вяла работу па распаусюджванню асветы i шсьмен. Першае у Еуропе м1н. адукац. За 20 гадоу дзейнаспд кам1с. у Бел было адкрыта 20 школ,был1 сярэд.ступен. навучання. Па-спяховае заканчэнне- магчымасць паетуплення уВНУ. На тэрыторьп РПix было дзве — Кракауск1 i В1л1н. Ун- даступ-най, мова, якая атрымала у канцы XVII ст. статус С1мяон Полацк1. Для 8гад. Пятра- надрукавау «Буквар языка славенска». Ён арган1завау друкарню у Маск.Крамл1. Па яго 1н1цыятыве была створана першая у Маск. Выш. адук.установа — Славяна-грэка-ац1нскаяакадэм. Шырокую вядомасць атрымал1 атэ1стычныя по-гляды Лышчынскага. Haпicay трактат «Аб не1наванн бога». У Kaземipa Семянов!ча «Вялжае мастацтва артылеры!»
Пашыралася кн1гадрук. 1776 выходзщь у свет 1 на бел. зямл1 газета — « Газета Гродненска » (на польс.мове). У XVIII ст: магнацк1я рэз1дэнцьп становяцца цэнтрам! культурнага жыцця Бел.:Радз1в1лы,Caпег1,Храптов1чы,Тазенгаузы запраш. на службу лепшых арх1т., мастакоу. Палацы пабудаваны у Ру-жанах, Слошме, Гародш, Шчорсах.
Прыгонны тэатр. Вядомыя у Бел прыгон.тэатры Радз1в. у Нясв1жы i Слуцк1,Слон1мск1тэатрАг1нскага,Ружанск1-Сапёгау,.
Палiтычны крызiзiс РП
На сейме 1764 г. Каралём РП стау Аугуст Панятоуск1, як1 прадоужыу правядзенне рэформ, нак1раваных на узмацненне улады. Аднак умацаванне цэнтр. улады у РП не адпавядала 1нтарэсам суседн!хдзяржау—Аустр, Пpycii,Pacii.Асабл1вае незадавальненне пачала праяуляць Прус: яна дауно !мкнулася захапщь польс. зем Скарыстаушы нестабтьнае станов!шча у Пол, Прус прапанавала Pacii i Аустр план падзелу РП . Рас1я спачатку не падтрымала гэты план. Яна л1чыла, што лепш мець на сваей заходняй мяжы слабую i залежную ад яе Р П, чым агрэс. Прус. Каб умацаваць уплыу у Р П, рус. Урадпрапанавау з 1764 урауняць.праваслауныхiпратэстантау,у правах з катол!кам1..Аднак сейм яе адх1л1у. Тады дысiдэнты пры падтрымцы рускага пасла Рэпн1на утварыл! у 1767 дзве канфедэра-цьн: праваслауную у Слуцку i пратэстанцкую у Торуне. Разамздыодэнцмми канфедэрацыям1 у Радоме была створана канфедэрацыя каталщкай шляхты, схтьнай да саюза з Рааяй.Кацярына II узяла гэтыя канфедэрацьн пад свой пратэктарат. На дапамогу iM была даслана 40-тысячная руская арм!я. Пад намекам канфедэратау i pyewx войск сейм Рэчы Паспалггай у 1768 г.вымушаны бы}/ прыняць пастанову аб ураунанн! у правах некатол1кау з католном!.Найбольш шырокага размаху канфедэратыуны руху Беларуа дасягнуу у 1770—1771 гг. Летам 1771 па дамаганню Прус пачал1ся перамовы адносна палзелу РП. Фрыдрых II 1мкнууся атрымаць частку тэрыторы1 Польшчы. Аднак без згоды Pacii зраб!ць гэта было немагчыма. Кацярына II спачатку супрац1улялася, але у сувяз! з абвастрэннем м1жнароднага станов!шча, выкл!канага руска-турэцкай вайной, рус урадycтуп1yПрус.Пазнейда ix далучылася i Аустрыя.5 жн!уня 1772 г. у Пецярбургу п\ж названым! кранам! была падп1сана канвенцыя:Прус атрымала пау-зах частку П, Аустрыя — пауд i частку зах Укр з Львовам. Да Pac. адышлк Л1фляндскае ваяводства, большая частка Полацкага (па правым беразе Зах. Дзв.), амаль усё В1цебскае ваяводства (за выключэннем яго заходняй частга), усё Мсц!слаускае i усходняя частка Рэчыцкага павета, Менскаге ваяводства. Згодна з загадам сената ад 23 кастр. 1772 на гэтай тэрыторь» был! утвораны дзве губерн1 — Пскоуская i Маплёуская.
Дата добавления: 2018-05-02; просмотров: 345; Мы поможем в написании вашей работы! |
Мы поможем в написании ваших работ!