Монографии, статьи, исследования 10 страница



130 Ф. Дан преувеличивал власть короля, когда утверждал, будто ему принадлежало неограниченное право наказывать преступников. Согласно законам VII в., король мог по своему усмотрению карать лишь изменников; лиц, уклонившихся от похода; тех, кто обрезал монеты; людей, отказавшихся от присяги королю; отравителей (LVis., II, 1, 8 Ch.; IX, 2, 8 W.; IX, 2, 9 Erv.; VII, 6, 2 Recces.; II, 1, 7 Egica; VI, 2, 4 Ch.

131 LVis., II, 2, 1; III, 3, 11 Ch.; III, 5, 1; III, 6, 2. Cp. Fredegаг. IV, 82.

132 F. Dahn. Op. cit, SS. 506—507; К. Strоheker. Das spanische Westgotenreich und Bysanz. B. J., Bd. 163, 1963, S. 266. Вестготский двор испытал влияние византийских дворцовых порядков. По сообщению одной арабской хроники, дочь последнего готского короля (Родриго), ставшая женой Абд-аль-Азиза, сына Мусы, удивлялась тому, что арабы не падают ниц перед ее мужем, как в свое время делали подданные ее отца. Ibn’Аbd Al Hakam. Conquete de ľAfrique du Nord et de ľEspagne. Paris, 1948, р. 107.

133 Епископов должны были избирать клир и горожане, результаты выборов утверждались епископами соседних диоцезов (Conc. Tolet. IV, can. 19).

134 Conc. Barcin., с. 3; S. Sisebutus. Epist. Wisig., 6, 32, 80; Braul. Epist, No. 31—32. Епископы в письмах к королю именуют себя servuli vestri (Braul. Epist. IV, 37).

136 XII Толедский собор констатировал, что епископские кафедры часто остаются вакантными из-за того, что король не сразу узнает о смерти епископа. Conc. Tolet. XII, can. 6. Архиепископ Эмериты Стефан жаловался, что король Вамба заставил его превратить одно из аббатств диоцеза в епископство (Conc. Tolet. XII, can. 4.)

136 I. Оr1аndis. Op. cit., pp. 90, 94.

137 LRVis., PS, V, 3, 1; CTh, IX, 3, 2; LVis., II, 1, 6; II, 1, 7. Ср. Isid. Etymol., V, 26, 25.

138 LVis., II, 1, 2 Recces.; IX, 1, 21 Egica (subditi); LVis., II, 1, 6 (subjecti).

139 LVis., IX, 2, 8 W.:...in cunctis provinciis que ad ditionem nostri regiminis pertinent...

140 Isid. Etymol., IX, 3, 23: Monarchae sunt qui singularem possident principatum, qualis fuit Alexander apud Graecos et lulius apud Romanos. Cp. Isid. Hist. Goth., 62 (о Свинтиле):...totius Spaniae intra oceani fretum monarchiam regni primus idem potitus, quod nulli retro principum est conlatum.

141 R. Gibert. El reino visigodo у el particularismo español. «I Goti in Occidente», pp. 573—575.

142 Iohan. Biclar., а. 579, Greg. Turon. Hist. Franc., V, 38: Leuvichildus autem dedit eis (т. е. Герменгильду и его жене. — А. К.)unam de civitatibus in qua resedentes regnarent.

143 LVis., II, 1, 6 Recces.; Conc. Tolet. VIII: Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.

144 LVis., IX, 1, 21 Erv.

145 MGH, Legum sectio I, t. I, рр. 485—486.

146 LVis., II, 4, 4 Ch.: praepositi stabulariorum, gillonariorum, argentariorum, coquorum.

147 Conc. Tolet. VIII, tomus, MGH, Leges, t. I, p. 474. Ср. ibid., р. 485—486.

148 LVis., II, 1, 5 Recces.; XII, 2, 14 Sis.

149 С. Sánchez-Albornoz. El Aula Regia.., p. 24.

150 Conc. Tolet. VIII, can. 10: Abhinc ergo et deinceps ita erunt in regni gloriam perficiendi rectores, ut aut in urbe regia aut ubi princeps decesserit cum pontificum maiorumque palatii omnimodo eligantur adsensu, non forinsecus aut conspiratione paucorum, aut rusticarum plebium seditioso tumultu. Cp. LVis., II, 1, 6 R.

151 LVis., II, 1, 6 Recces.

152 LVis., IX, 2, 9 Erv.

153 LVis., II, 1, 15 Recces.: Quod nulli liceat dirimere causas, nisi quibus aut princeps aut consensio volumtatis potestatem dederit iudicandi. Это постановление могло быть направлено и против магнатов, незаконно присваивавших себе судебные функции.

154 LVis, II, 2, 2 Ch.

155 LVis., II, 2, 10 Egica; VII, 4, 1 Recces.

156 С. Sánсhez-Albornoz у Menduiña. Ruina у extinción del municipio romano.., pp. 21—22, 56.

157 С. Sánсhez-Albоrnоz, El gobierno de las ciudades de España.., pp. 363—369.

158 См. выще, стр. 247.

159 MGH, Legum sectio I, t. I, pp. 478, 481, 483.

160 M. Torres у R. Prieto Bances. Instituciones económicas, sociales.., pp. 218—219; С. Sánchez-Albоrnоz. El Aula Regia.., pp. 35—37, 48.

161 LVis., II, 1, 5 Recces.:...prolatis seu conexis aliis legibus, quas nostri culminis fastigium iudiciali presidens trono coram universis Dei sanctis sacerdotibus cunctisque officiis palatinis, ducante Deo adque favente audientium universali consensu, edidit et formavit...

162 Conc. Tolet. XIII, can. 2:...is qui accusatur ordinis gradum sui tenens et nicil ante de supradictorum capitulorum nocibilitate persentiens, in publica sacerdotum, seniorum atque etiam gardingorum discussione deductus et iustissime perquisitus aut obnoxius reatui detectae culpae legum poenas excipiat, aut innoxius iudicio omnium conprobatus appareat. Cp. LVis., XII, 1, 3 Erv.

163 LVis., VI, 1, 7 Ch.

164 Conc. Tolet. IV, can. 75; Conc. Tolet. VIII, can: 10: ita erunt in regni gloriam perficiendi rectores, ut... cum pontificum maiorumque palatii omnimodo eligantur assensu...

165 Подняв мятеж против короля Свинтилы, комит Сизенант пообещал Дагоберту вознаграждение в 500 фунтов золота, если тот откажется ему помочь. Но когда Сизенант стал королем, знать воспрепятствовала выполнению этого соглашения и согласилась на выплату Дагоберту лишь 200 тысяч солидов. См. Fredeg. IV, 73. По мнению Ф. Грирсона, размеры выплаченной суммы в сообщении Псевдо-Фредегара весьма преувеличены. См. Ph. Grierson. Commerce in the dark ages: A critic of the evidence. Transactions of the royal historical society, 5 series, v. 9, 1959.

166 Conc. Tolet. VI, can. 3; VIII, can. 10; XVI, tomus.

167 F. Dаhn. Ор. cit., Bd. VI, SS. 492, 517.

168 В. К. Пискорский. Кастильские кортесы в переходную эпоху от средних веков к новому времени. Киев, 1897, стр. VII.

189 Ch. Вishkо. Spanish abbots and the Visigothic councils of Toledo. Humanistic studies in honor of J. Calvin Metcalf. Charlotensville, 1941, р. 139.

170 A. Ziegler. Ор. cit., p. 43.

171 M. Torres у R. Prieto Bances. Instituciones económicas, sociales.., p. 291; С. Sánchez-Albornoz. El Aula regia.., P. 50.

172 См. А. Р. Корсунский. Образование раннефеодального государства, стр. 88,172—176.

173 LVis., VII, 1, 1; VII, 5, 1.

174 LVis., II, 1, 30: De data episcopis potestatem distringendi iudices nequiter iudicantes; Conc. Tolet. IV, can. 32.

175 LVis. XII, 1, 2 Reccar.

176 Conc. Tolet. III, can. 18.

177 Conc. Tolet.IV, can. 3.

178 Conc. Tolet. XIII, can. 3.

179 Conc. Tolet. XII, can. 7.

180 Conc. Tolet. XVII, can. 8.

181 Conc. Tolet. V, can. 3; VI, can. 17; VIII, can. 10.

182 Conc. Tolet. V, can. 6; VI, can. 14.

183 Conc. Tolet. VIII: Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.

184 Ibidem: Regem etenim iura faciunt, non persona, quia nec constat sui mediocritate subdi sublimitatis honore; quae ergo honori debent honori deserviant, et quae reges adcumulant regno relinquant...

185 Conc. Tolet. VII, can. 1. Данные требования, разумеется, были продиктованы конкретной политической ситуацией. При иной расстановке сил среди магнатов, боровшихся за власть и земли фиска, менялась и позиция соборов по рассматриваемому вопросу. XIII Толедский собор, например, постановил амнистировать участников восстания Павла против Вамбы и вернуть им их имущество. Conc. Tolet. XIII, can. 1. Ср. Conc. Tolet. XII, can. 3. Здесь важно то, что собор предъявил королю определенные требования и стремился ограничить его власть.

186 Conc. Tolet. XIV, can. 12.

187 Подобную присягу «по обычаю» принес Вамба. Iul. Hist. rebell. с. 4: At ubi ventum est, quo sanctae unctionis susciperet signum... regio iam cultu conspicuus ante altare divinum consistens, more fidem populis reddidit. О клятве короля народу см. также F. Dаhn. Ор. cit., Bd. VI, S. 527. Разумеется, «подданные», которым присягали короли, это по существу магнаты и высшее духовенство.

188 Соnc. Tolet. VIII, Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.

189 LVis., II, 1, 6 Recces.; см. K. Zeumer. Op. cit; NA, Bd. XXIV, SS. 49—53.

190 LRVis., CTh., I, 6, 7.

191 Lex Theudi, MGH, Leges, t. I, p. 468.

192 LVis., II, 1, 26 Ch.

193 Ibidem.

194 Ibidem.

195 LVis., II, 1, 19 Ch.; II, 2, 8 (ред. Эрвиг.).

198 См. К. Маркс и Ф. Энгельс. Соч., т. 19, стр. 514.

197 LRVis, CTh., XI, 7, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 13.

198 LRVis, CTh., VIII, 2, 1; XI, 5, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 14.

199 LVis., XII, 1, 2 Reccar.: Decernentes igitur et huius legis nostre severitatem constituentes iubemus, ut nullis indictionibus, exactionibus, operibus vel angariis comes, vicarius vel vilicus pro suius utilitatibus populos adgravare presumant nec de civitate vel de territorio annonam accipiant; quia nostra recordatur clementia, quod, dum iudices ordinamus, nostra largitate eis conpendia ministramus.

200 Edictum Ervigii regis de tributis relaxatis, p. 479.

201 LVis., II, 1, 18 Ch.: Nullus in territorium non sibi commisso vel ille, qui iudicandi potestatem nullam habet omnino commisso, quemcumque presumat per iussionem aut saionem vel distringere vel in aliquo molestius convexare...

202 Ibidem.

203 LVis., II, 1, 20 Ch.; LVis., II, 2, 7 Ch.

204 См. выше, стр. 220—221.

205 Cont. Hisp., 53: Additur super hoc ut fertur, pressurarum eius in plerosque acervitas, quos indebite rebus in honore privavit, quos de nobili statu in servitutem sui iuris implicuit, quos tormentu subegit, quos etiam violentis iudiciis pressit.

206 Ibid, p. 59.

207 Ibid., р. 68.

208 Adefonsi Magni. Chronica, с. 5 (об Эгике): Gentes infra regnum tumentes perdomuit: adversus Francos inrumpentes Gallias, ter praelium egit, sed triumphum nullum cepit.

209 Ajbаr Machmua, C. Sánchez-Albоrnoz. La España musulmana, t. I, p. 35.

210Ibid., р. 36.

211 Ibid., p. 34.

212 «Histoire dela conquête de ľEspagne par les musulmans», trad. de la chronique ďIbn el’Koutha. Paris, 1857, р. 10.

 


Дата добавления: 2015-12-18; просмотров: 16; Мы поможем в написании вашей работы!

Поделиться с друзьями:






Мы поможем в написании ваших работ!