Opis sposobуw weryfikacji efektуw ksztaіcenia moduіu

nazwa Badania jкzykowe i kulturowe

dr hab. Tomasz Nowak, mgr Aleksandra Domogaіa

1. Semiotyka i semiologia – nauki o znaku: znak, kod, jкzyk (definicje i klasyfikacje).

2. Jкzykoznawstwo – nauka o jкzyku. Jкzykoznawstwo w relacji do innych dyscyplin i do samego siebie, tj. relacje zewnкtrzne (jкzyk a filozofia, jкzyk a matematyka, jкzyk a fizyka, jкzyka a biologia, jкzyk a socjologia, jкzyk a psychologia) oraz relacje wewnкtrzne (jкzyk a jкzykoznawstwo).

3. Jкzykoznawstwo – relacje zewnкtrzne:

3.1. jкzyk a filozofia – ontologia: jкzyk jako ludzki sposуb bycia w њwiecie; epistemologia: jкzyk jako narzкdzie poznania;

3.2. jкzyk a matematyka – algebra: jкzyk jako struktura algebraiczna; logika: jкzyk jako rachunek logiczny; statystyka: jкzyk jako tendencja statystyczna; rachunek prawdopodobieсstwa: jкzyk jako proces stochastyczny; teoria informacji: jкzyk jako kod informacyjny; cybernetyka: jкzyk jako ukіad samosteruj№cy; informatyka: jкzyk jako program komputerowy;

3.3. jкzyk a fizyka – akustyka: jкzyk jako fala akustyczna;

3.4. jкzyk a biologia – systematyka i ekologia: jкzyk jako wytwуr ewolucji czіowieka; anatomia i fizjologia: jкzyk jako oњrodek i czynnoњж mуzgu; genetyka: jкzyk jako gen; jкzyk jako moduі w umyњle;

3.5. jкzyk a kulturoznawstwo – antropologia lingwistyczna: jкzyk jako przepaњж i pomost miкdzy kulturami; etnografia i etnologia: jкzyk jako czкњж i warunek kultury; antropologia kulturowa i spoіeczna: jкzyk jako przewodnik i kreator kultury;

3.6. jкzyk a socjologia – mikrosocjologia: jкzyk jako interakcja spoіeczna; makrosocjologia: jкzyk jako њwiadek rozwoju spoіeczeсstwa;

3.7. jкzyk a psychologia – psychologia poznawcza: jкzyk jako proces produkcji i percepcji; psychologia rozwojowa: jкzyk jako czкњж ontogenezy; psychologia spoіeczna: jкzyk jako њrodek komunikacji; psychologia osobowoњci: jкzyk jako obszar nieњwiadomoњci; psychologia kliniczna: jкzyk jako ognisko choroby.

4. Jкzykoznawstwo – relacje wewnкtrzne:

4.1. perspektywa ontologiczna (obszary i dziedziny, dyscypliny i specjalnoњci): przedmiot (ogуlny, szczegуіowy) i aspekt (gіуwny, poboczny);

4.2. perspektywa gnoseologiczna (tematyki i tradycje, programy i paradygmaty, teorie i hipotezy): cel (poznawczy, spoіeczny) i metoda (faktograficzna, interpretacyjna).

5. Dyscypliny jкzykoznawcze (zarys klasyfikacji): superlingwistyka i perylingwistyka, endolingwistyka i egzolingwistyka, sublingwistyka i metalingwistyka.

6. Dyscypliny superlingwistyczne (definicje i klasyfikacje): semiotycznojкzykowe – syntaktyka (budowa jкzyka), semantyka (znaczenie w jкzyku) i pragmatyka (uїycie jкzyka) oraz semiologicznojкzykowe – paradygmatyka (system jкzykowy) i syntagmatyka (tekst jкzykowy).

7. Dyscypliny perylingwistyczne: geolingwistyka (geografia jкzyka) i pralingwistyka (historia jкzyka).

8. Dyscypliny endolingwistyczne: mikrolingwistyka i makrolingwistyka. Dyscypliny mikrolingwistyczne (systemowe: zdaniowe) oraz ich przedmioty (definicje i klasyfikacje): leksykologia (leksem) – semazjologia/onomazjologia (semem i schemat) i onomastyka (onim), frazeologia (frazeologizm) i paremiologia (paremia), etymologia (etymon) i neologia (neologizm); gramatyka (gramem) – syntaktologia (syntaktem), morfologia (morfem), fonologia (fonem).

9. Dyscypliny endolingwistyczne: mikrolingwistyka i makrolingwistyka. Dyscypliny makrolingwistyczne (uzualne: tekstowe) oraz ich przedmioty (definicje i klasyfikacje): tekstologia (tekst) – analiza dyskursu (dyskurs), genologia (gatunek), stylistyka (styl).

10. Dyscypliny egzolingwistyczne: interlingwistyczne (psycholingwistyka, socjolingwistyka, etnolingwistyka) i translingwistyczne (filologia, teoria komunikacji, kognitywistyka)

11. Dyscypliny metalingwistyczne i sublingwistyczne: teoria (definicja) i metodologia (metoda), historia (szkoіa) i filozofia (wiedza); fonetyka (fon) i grafetyka (graf).

12. Jкzykoznawstwo – krуtka historia (epoki i kontynenty): okres przednaukowy: staroїytnoњж (j. teoretyczne i materiaіowe – w Europie i Azji) i њredniowiecze (j. ogуlne i szczegуіowe – w Europie i Azji) oraz okres naukowy: nowoїytnoњж (j. synchroniczne i diachroniczne – w Europie i Ameryce) i wspуіczesnoњж (j. strukturalne i astrukturalne – w Europie i na њwiecie).

13. Programy jкzykoznawcze (ogуlnie): programy – prosystemowe: antesystemowe (ewolucjonizm, dyfuzjonizm) i insystemowe (strukturalizm, generatywizm) oraz antysystemowe: postsystemowe (kognitywizm, komunikacjonizm). Programy jкzykoznawcze (szczegуіowo): twarde rdzenie – teorie: drzewa, fali, proporcji, rekursji, wiedzy, kontekstu; pasy ochronne – hipotezy: gramatyczne, semantyczne, pragmatyczne.

13.1.1. Modele gramatyczne: klasyczne i tradycyjne, funkcjonalne i formalne, transformacyjne i beztransformacyjne, kognitywne i konstrukcyjne, tekstowe i dyskursywne.

13.1.2. Modele semantyczne: klasyczne i tradycyjne, polowe i skіadnikowe, interpretacyjne i generatywne, leksykalne i encyklopedyczne, tekstowe i dyskursywne.

13.1.3. Modele pragmatyczne: intencjonalne i inferencyjne, interlokucyjne i intertekstualne.

14. Podsumowanie.

15. Zaliczenie.

wykіad, жwiczenia

15 + 15

15 + 15

Uczestnictwo w wykіadach i жwiczeniach, utrwalanie i rozwijanie wiadomoњci (samodzielna lektura wg wskazуwek prowadz№cych wykіady i жwiczenia

Nowak T., 2011: Jкzyk w њwietle odkryж nauki, Krakуw.

Nowak T., 2014: Zarys przyszіej klasyfikacji dyscyplin jкzykoznawczych (kilka porz№dkuj№cych uwag), „Issledowanija po sіawiaсskim jazykam”, nr 19-1, s. 143–155.

Nowak T., 2013: Jкzykoznawstwo wspуіczesne na tle koncepcji programуw badawczych I. Lakatosa, „Linguistica Copernicana” 2(10), s. 235–254.
Nowak T., 2014: Modele lingwistyczne – ile, jakie i dla kogo?, [w:] „Tom dedykowany prof. M. Grochowskiemu”, Toruс, s. 1–16.
Milewski T., 1976: Jкzykoznawstwo, Warszawa. [rozdziaі: 1, 2]

Bobrowski I., 1998: Zaproszenie do jкzykoznawstwa, Krakуw. [wstкp, czкњж 2]

Bartmiсski J., Niebrzegowska-Bartmiсska S., 2009: Tekstologia, Warszawa. [rozdziaі 2]

Danielewiczowa M., 2010: Schematy skіadniowe – podstawowe kwestie metodologiczne, „Poradnik Jкzykowy” 3, s. 5–27.

Dijk van T. A. (red.), 2001: Dyskurs jako struktura i proces, Warszawa. [rozdziaі 1]

Dіugosz-Kurczbowa K., Dubisz S., 1999: Gramatyka historyczna jкzyka polskiego, Warszawa.

Hoіуwka T., 1986: Myњlenie potoczne. Heterogenicznoњж zdrowego rozs№dku, Warszawa. [rozdziaі: Pluralizm zdrowego rozs№dku. Co kryje siк w przysіowiach?]

Laskowski R., 1999: Morfem, [w:] Encyklopedia jкzykoznawstwa ogуlnego, red. K. Polaсski, Wrocіaw.

Miodunka W., 1989: Podstawy leksykologii i leksykografii, Warszawa. [rozdziaі 4]

Perlin J., 2010: Metodologie etymologii, [w:] Metodologie jкzykoznawstwa. Filozoficzne i empiryczne problemy w analizie jкzyka, red. P. Stalmaszczyk, Јуdџ, s. 109-115.

Saloni Z., Њwidziсski M., 1998: Skіadnia wspуіczesnego jкzyka polskiego, Warszawa. [rozdziaі 2]

Smуіkowa T., 2001: Neologizmy we wspуіczesnej leksyce polskiej, Krakуw. [rozdziaі I]

strona: http://onomastyka.uni.lodz.pl/strona-glowna

strona: http://www.dialektologia.uw.edu.pl/

strona: http://www.frazeologia.pl/

Szpila G., 2003: Krуtko o przysіowiu, Krakуw.

Szpyra-Kozіowska J., 2002: Wprowadzenie do wspуіczesnej fonologii, Lublin. [rozdziaі: 1, 2, 4, 5]

Witosz B., 2005: Genologia lingwistyczna. Zarys problematyki, Katowice. [uwagi wstкpne]

Zdunkiewicz-Jedynak D., 2013: Wykіady ze stylistyki, Warszawa. [rozdziaі 1]

nazwa

dr hab. Tomasz Nowak

Orientacja w rezultatach badaс nad jкzykiem. Znajomoњж jкzykoznawczych dyscyplin i jednostek; znajomoњж lingwistycznych programуw i metod.

Na podstawie oceny z жwiczeс i oceny z egzaminu

Testy: zaliczeniowy i egzaminacyjny

Дата добавления: 2018-05-12; просмотров: 175; Мы поможем в написании вашей работы!