Закон бытия материи. Закон Фатхи.

 

Философский закон корреляционной перманентности:

Всё в мире трансцендентно, имманентно и коррелировано.

Пассионарность и кинетическая энергия

Прямопроциональна Трансцедентной имманентности.

Мировой ноосферный разум

задаёт динамику экзистенции и фатализма материи.

Бытиё фатально.

Материя разумна.

Сущее Справедливо и Божественно.

Мир этичен и эстетичен.

 

•     Не забывайте

 

На опавшую листву

Снега идут ветрами

В моей искалеченной душе

Всё в кровавой сердечной ране

Свет очей, с Тобой, Любовь моя,

Жизнь не прошла даром своя,

Живи вечно в памяти моей

Тебя ждёт душа моя

 

Вы любимых помните,

Никогда, не забывайте,

Когда их заберёт вечность,

Лишь тогда оценим их благо

                                            порядочность.

 

Чёрные печальные ветра

В моём сердце гуляют

В душе ноет кровавая рана

Как угольком горю

Без Тебе моя жизнь никчемна

Тлеет в чёрной разлуке она

Покой ищет раненная душа,

Но не верю своему сердцу я,

В памяти моей будешь вечно.

 

Вы любимых помните,

Никогда, не забывайте,

Когда их заберёт вечность,

Лишь тогда оценим их благо

                                            порядочность.

 

•     Любовная песня

Я много лет об этом дне мечтал

Когда в глаза твои взгляну я вновь

Когда скажу я главные слова

И возродится старая любовь

 

И вот стоишь ты предо мной опять

Не смею даже глаз своих поднять

Ни звука не слетает с моих губ

Я слышу сердца своего лишь стук 

 

Мы встретились в весенний майский день

Тогда так громко пели соловьи

И с первых же минут я был влюблен

В эти прекрасные глаза твои

 

Сегодня счастлив я как никогда

Мы встретились - сбылась мечта моя

Твоей улыбкой снова покорен

Держу тебя в объятьях, опьянен

 

Спасибо, что ждала ты столько лет

На целом свете нет тебя милей

Надеждой жил увидеть я тебя

С тобой вернулась молодость моя

 

•     Отомщу

Сердце моё

Как хрупкая хрустальная ваза

Упала и разбилась в дребезги

Теперь не собрать мне осколков

Уже не осталось сил в груди

Как одинокая береза

Я стою на берегу

И молю и жду благодетеля

Только нету у меня хранителя

Холодные зимние ветры

Ранят жгучими морозами мою душу,

Я в неё зло не пущу,

Я больше не согрешу,

Но все равно всем обидчикам отомщу,

Иль нет, я просто им все прощу.

 

•     Льдинка-душа

 

На заре юности пылала душа

А сейчас уголек тлеет еле дыша

Замерзла моя душа

И муза с неё ушла

Я стал холоден как льдинка

Я как бесчувственная снежинка

По жизни лечу без смысла как пушинка

Я умер раньше своей смерти

Прошу подаянья на паперти

Но нету ценных грошей на моей душе-скатерти

В жизнью избитое сердечко

Не заходит больше солнышко

Но я должен восстать из пепла

И птицу счастья достать из пекла

Иначе я не борец

Мне как человеку конец!

 

•     Мой век

Великих целей нет

Цена реформ:

Растленье душ, умов-

Желудок правит миром.

Продать купить-

Азарт зверей,

Нет лиц-

Кругом оскал клыков.

Законов нет, запретов нет-

По - волчьи жить,

По - волчьи выть.

Машина-век рвет, клокочет

Мир людской.

Идет отбор,

Идет война всего со всем.

Заблудший век,

Век нонсенс, век модерн…

Я зомби, раб и я-

Дитя твоё,

Шепчу себе,-

Спасись!

Распни себя!

Смой кровью и слезами грех!

Покайся!

 

•     Мы просто разные и все

 

Услышана была наша мольба

Нас обручила благодатная судьба,

Но оказались мы разные в душе

Мы оказались в непролазной глуши

Свои мечтанья и стремленья

Мы видели в другом

Мы не думали об одном

Слишком поздно поняли то

Что мы разные внутри с ворохом проблем

Не приспичило нам врать

Мы не можем сейчас друг на друга орать-

На долю нашу пенять,

Мы просто разные и все…

Нам не измениться уже

Остается лишь терпеть

И грустно друг на друга смотреть…

 

•     Дождь

Дождь ливнем льёт,

Весь мир обволокли облака…

Весь мир обволокли облака…

Только душа моя чиста…

 

А в ней только светлые чувства.

Иду к тебе. Иду любя.

Ты встреть меня,

На этой земле

Разогнав все облака…

 

•     Ангел

 В минуты душевной тоски,

Когда упав, я не смогу подняться

Ангел с небес

Облегчит мой бедный удел…

Я вспомню все,

О Той,

Что когда – то звал - Любимой.

Горько и жалко мне будет себя

В минуты ужасных мучений

Верю я,

Что вспомню,

Образ милой,

Он спасет, да и,

Храним я буду им.

Когда мне грустно на душе,

Когда печаль,

Я вспомню о Тебе,

Как о Звезде,

Хотя она,

Горит, сияет ярко,

Увы, не для меня,

Не для меня…

 

•     Душа

Огонь небес не светит

Больше мне в глаза

Испил я чашу жизни,

Устал,

От всех земных забот,

Которым - грош цена.

Чернеет разум

Средь мещанских душ.

В мели живём

И злобой дышим.

Зависть правит балом,

Совесть и добро

Иссохли на Земле.

А ведь, моя душа,

Как птица,

Средь лазури и ветров,

В небесной дали,

Рвётся и парит,-

К добру, к любви, к мечте,

К своей звезде.

 

•     Телефонный звонок

Я снова слышу, сердцу милый,

Нежный, хрупкий голос.

Звуки флейты, трепет ветра,

Он полон света,

Красок жизни

Как подснежник средь проталин,

Как маяк во время бури-

Дал покой душе моей,

Вдохнул надежду,

Радость, нежность,

Кровь и грудь мою согрел.

 

•     Её лицо

Как коршун, разум мой парит,

Земное всё забыв.

Его несёт всё ввысь и ввысь.

В покрове снежном

Тихо дремлет воля.

Сердце бьётся,

Словно пламя в топке,

Рвётся демон-дух,

Как магма из глубин земли,

Круша, ломая всё в пути

Печаль и нежность,

Трепет и добро,

Морской прибой несёт волной

И в тот же миг,

Дробя на сотни капель,

Уносит в тлен.

Её лицо в моих глазах:

Забыть я не могу,

Улыбку милых губ,

Глаза - их блеск и нежный,

Хрупкий взгляд,

Какая грусть сокрыта тайно в нём?

О чём? О ком?

•     Песня о любви

 

Я на заре своей молодости

Встретил тебя принцессу впервые

Моё сердце забилось быстрее

Душа окрылилась от радости

 

Сквозь года и ненастья пронес я

Светлое чувство любви к тебе

Ни с кем в жизни не нашел я счастья

К тебе любовь хранил я в себе .

 

Проклятая судьба - разлучница,

Зачем же ты нас не свела раньше

Когда в душе была метелица

Когда пылали в груди чувства

 

Любить страстно самоотверженно

 Я ведь больше ни смогу ни кого

С этим горящим угольком любви

Я покину суетный мир в ночи

 

Любовь к тебе будет в душе моей

Жить вечно покуда она жива

Как лучистая нива и как та

Склоненная к твоим ногам ива

 

•     Жди меня    

 

Я не знаю как мне быть,

Как мне тебя забыть…

Как сказать себе,

Что неинтересен я тебе…

 

Я любил тебя так сильно,

Что выходило все так стильно,

Но не любила ты меня,

Для тебя это было тяжкое бремя-

Ты ждала другого,

Но ни появилось никого

И сказала: жди меня,

а я буду искать все же иного…

 

•     Не хватает тебя

 

Я вышел на улицу был сильный мороз

Я ушел от тирании грез,

Отсутствие тепла меня печалит

Мое сердце-судно затонуло не успев отчалить,

Холодит меня суровая реальность,

Во мне грусть и безмятежная лояльность

 

Мне не хватает света солнца

Золотого обручального кольца.

Мне не хватает тебя

И за это мне жаль себя…

 

•     Милой матери

 

Маме низкий поклон до земли

За твой дар доброты бесконечной

За тепло твоей нежной любви

Той любви что живет во мне вечно

 

Превращается жизнь её в ад

На руках её сын умирает

Ты живи мой сынок, ты живи

Как молитву она повторяет

 

Мама это волшебное слово

И весь мир умещается в нем

С этим словом так много родного

Сохраняем мы в сердце своём

 

Для неё нет ничего важней

Чем здоровье и счастье любимых

Станет мать на защиту детей

Если даже у края могилы

 

Окружающим всем вопреки

Она верит в спасенье как в чудо

И теплом своей нежной руки

Смерть прогонит и горе отступит

 

Маме низкий поклон до земли

За твой дар доброты бесконечной

За тепло твоей нежной любви

Той любви что живет во мне вечно

 

Пока бьётся в груди её сердце

Она руки свои не опустит

И улыбка её словно солнце

Отразившись от нас засияет

 

•     Прости, меня дочка, прости,

 

Я оказался плохим отцом

Не смог я стать удачным купцом

Я болен, я стар,

Я не могу тебя обеспечить,

Я стал как старый абажур

Потрёпан, порван,

Но все же светит от меня

Сердечное желтое тепло…

И все же, дочурка моя,

Я очень тебя люблю

Моя радость, о тебе грущу,

Нежно вспоминаю

        и понимаю,

Что такова моя и твоя судьба,

Нам так было предопределено,

Но я могу сказать определенно:

Хоть я и надломлен, и немощен

                         все равно жизнью не сломлен.

Судьба роковая

 Ты все равно мне проиграешь

Как говорится :

Жизнь прожить-не поле перейти,

от безысходности я не хочу так просто уйти

        с жизненной дорожки от бессилья сойти

Я знаю,

И мне возвернется,

За все мои грехи и обманы

От праведного божьего суда не уйти…

Молю тебя, дочка, за все твои страдания,

Прости меня грешного, умоляю прости…

 

•     Лгун

 

Я лгал, слабохарактерно обманывал,

Правду боялся сказать

За это меня бог жестко наказывал

И это правильно надо сказать…

Я ненавидел многих людей,

Взглянув в их души поумней

Я понял, ведь они то хороши,

А я был слаб -

      я врун, к тому же гордец, да и глупец,

Ложь привела меня

К ненависти друзей,

К паденью в глазах родных

Она приковала меня

К анафеме позорной

Сейчас в моей душе

Твердит дозорный:

Не ври, не лги,

Будь смел- правду скажи!

Прежде всего самому себе

Не ври, не ври…

Добро твори…

 

•     Жизнь прошла, но я не сдамся

 

Я сегодня думал о себе

Я попал в духовные трущобы.

Я прогнулся, иль может даже,

Я сломался в жизненной драке,

И сейчас я в жутком мраке.

Для меня жизнь пуста и печальна-

Она просто бессмысленна.

Я многого уже не успею,

Свою судьбу уже не одолею.

Мне не дано быть счастливым,

Мне не дано быть успешным…

Моя судьба тривиальна и проста,

В общем жизнь моя пуста,

И она по большому счету уже прошла…

И все же я должен твердить:

Я не сдамся, я не сломался,

Я учту все свои ошибки

И буду продолжать воевать

И успех себе завоевывать!

        

•     Русские

 

Я пью чай со смородиной

И думаю о своей Родине,

Мне нравится Великая Россия,

Она ведь как страна - мессия

Неисчерпаема героями духа.

Моё отечество не узнает чувства краха,

Ибо спасет её духовная плаха -

Ведь миссия Руси самопожертвование

И широкое ко всем милосердие,

В этом её сила в этом её величие…

Русский это значит добрый,

Русский это значит смелый,

Русский это значит спокойный,

Русский это значит умелый,

Русскими не рождаются,

Ими преодолевая преграды становятся,

Русские под ударами судьбы хоть и прогибаются,

Но держат удар - не ломаются…

Русские, не сдаются, а воюют

И достойно с честью умирают и побеждают! 

      

•     Буду лгать и воровать

 

Никак не могу выбраться из безденежья,

Вроде и работаю до изнеможенья,

Я устал воевать со своей беднотой,

Как в ветхих одеждах портной,

Не успеваю латать финансовые дыры,

Живут хорошо и богато только бессовестные проныры.

Мне бы тоже на бизнес-лад настроиться

Креативно и позитивно перестроиться,

Постоянно бесцеремонно лгать

И системно беспардонно воровать

Только не могу так жить

Не позволяет совесть «не тужить».

 

Иль все же решиться

Как говориться «воровать так воровать»

Надо начать грешить, надо решиться,

Надо начать душой торговать

И не о чем больше горевать…

Ведь не обманешь,

Значит удачно не проживешь,

А в безденежье всю жизнь проведешь.

 

•     Столократия

 

Заблокировано всё-

Забюроктратизировано,

Каждый чиновничек

Большой человечище

Требует к себе уваженья

И глубочайшего почтенья,

Поминутного преклоненья.

Может быть это и правильно

В нашей стране невозможно иначе-

Над рабами должны быть, тем паче,

Руководители и надсмотрщики…

Россия, нищая Россия,

Восточная деспотия,

Вот наши устои и традиции,

Нет у нас сил для личной амбиции,

Мы вынуждены преклонятся-

Наш удел пресмыкаться,

И благодарить бюрократа

За его ум, честь и совесть,

А все остальное – клевета

 

•     Студент

 

Я по молодежному модно одет,

На сленге мой ум говорит,

Ведь я продвинутый студент,

Я живу в самый счастливые времена-

В студенческие молодые года…

Меня осеняет радость

От того что я влюблен.

Меня воодушевляет младость

Потому -то я окрылен,

Тем что вся жизнь впереди

И ждет меня, знаю, счастье

Ведь я хороший внутри!

    

•     Живи сейчас

 

Надо жить здесь и сейчас,

Иначе жизнь пройдет тотчас

И не успеешь оглянуться 

Как старость и глупость пришвартуются,

Жизнь пройдет, пролетит без смысла

И не останется у предков о тебе доброго помысла…

Надо быть смелым и делать то, что хочешь

Иначе от судьбы удары схлопочешь.

Прогнешься, сломаешься, лишишься рассудка

Не превзойдешь успехов предка.

Будь терпеливым и спокойным как змея,

Хоть и сил на борьбу не имея,

Будь рассудительным как Сократ,

Будь трудолюбивым как Гиппократ,

Тогда будешь жить здесь и сейчас

Тогда будешь посажен на Парнас!

 

•     Болен деньгами

 

Я с каждым днем становлюсь

Все печальнее и печальнее

Хоть мне не свойственна грусть,

Но чувствую себя все старее и старее…

 

Мой мозг уже слабо работает

Его не беспокоят чувства

Душу не бередят переживанья

Лишь мучаюсь от безденежья

И испытываю счастье

От дум про денежное зарабатывание…

Меня не беспокоят искусство и наука -

Мне важны финансы и политика,

Которые предают смысл жизни

И удовлетворяют мои эго центристские болезни…

 

•     Грусть

 

Пусто ночью небо, месяц умер,

Холод звезд сокрыт во мраке,

Я один, в душе я обмер,

Будто тлею между туч,

И меркнет свет во мне,

Погас надежды луч…

В душе покой и холод,

Лишь тихий ветер в ней,

Тревожит сон листвы от скуки в год,

Запорошил мой разум и душу иней.

Прошла пора героев,

Но жизнь без них скучна,

Мещанский дух сегодня правит без оков,

Как нежным розам на снегу мне грустно

От того что жизнь моя пуста…

 

•     Романтик

В этом лунном мире,

В этом ясном свете,

В этих числах рая,

Я тебя узнаю.

Мечтают люди

Решают деньги,

А меня вновь

Зажигает любовь.

 

Я не олигарх, я и не богач,

Я такой как все уличный скрипач,

Я ведь романтик- это судьба

И мне надежда светит всегда

Где-то высоко, где-то далеко

Птицы летают, меня не замечают,

А я иду и напеваю,

Новую песню вновь сочиняю.

 

Я романтик, я не артист,

Я на пианино не играю как Лист,

Но мне нравится эта судьба

Потому-что мечты сбываются всегда.

 

•     Я - это любовь!

Душа - соколиный глаз,

Сердце - холодный алмаз,

Грудь – алый тлеющий уголь,

Мозг - разбитый хрусталь.

За данные жизнью кредиты

Всегда плотил большие проценты,

Я стал как грязная потаскуха,

Меня оккупировала разлука…

Но все равно

Я это любовь,

Уверенно,

вновь, и вновь твержу –

                              я это любовь!

•     Упрямо жду любовь

Я наверно ослеп,

Я вероятно оглох,

В моей душе больше не сияет любовь…

На осеннюю опавшую листву

Тихо ложится холодный снег

Холод гложет душу

Субтильность и пессимизм

Вот моё кредо

Мне жалко себя

Я уже стар

Я скоро уйду в тлен

Ушла от меня любовь

Я сгорел

лишь пепел душевного тепла еле греет меня

В мире много зла,

Но моя душа за место упрямого осла

Все равно ждёт любви и добра!

 

•     Роковая плаха

Я давно утерял

Веру в чистую любовь,

Но когда увижу тебя

Чувствую энергетику рая,

И во мне убивается

Квинтенсенсия ада.

Когда взгляну на тебя

Моя душа поёт мелодию Баха

И кажется милая радость

В сердце моем не будет знать краха,

Ты моё счастье, ты сладкая и горькая мука,

Ты мое испытанье, крест, фатальная судьба,

Вера, надежда и последняя роковая любовная плаха…

 

•     В призрачном обмане

Туман окутал город,

Которому под Солнцем три тысячи лет,

Куда не по зри,

Невидно ни зги,

Россия в тумане…

Россия в обмане,

В наркотическом   

националистическом дурмане,

При своей нищете,

Мы бряцаем бицепсами-

Мы строим ретро империю,

Мы колос на глиняных ногах,

Воистину, все в тумане

Живем в призрачном обмане…

Закон истории жёстко гласит:

История не повторяется дважды,

А если и повторяется,

То либо в виде трагедии,

либо в форме фарса…

Россия в угаре,

Россия в тумане,

Россия пьяна,

Диктатором совращена…

 

Реально решить проблемы страны

Можно только путём демократии

Русскому как удмурту, башкиру и татарину

Нужна демократия

У России нет будущего без Демократии!

 

•     Впереди печаль

Иду по своей тропинке судьбы

Зеленоглазые ели принцессы

Выстроились в ряд

На меня кидают свой таинственный взгляд

Сейчас я на твоей душе как на гололёде,

А недавно сердца были на взлёте

Разум парил в завораживающем полёте,

Но синеокая птица счастья

Отвернулась от наших чувств

И вот начались ненастья

Дуют холодные ветра

В кризисе моя душа-страна

Бесперспективна наша любовь

Впереди разлука и печаль вновь…

•     Ты моя любовь

Ты мой драйвер любви

Ты мой Wi-Fi счастья и радости

Ты основной микрочип в моём сознании

Ты моя цифровая приставка добра

Ты моя трансформация

Ты моя модификация в нервах

Ты моя духовная радиолокация

Ты моя любовь.

•     Благородный батыр

Посвящается башкиру, художнику, каратисту, экономисту, юристу, певцу Радику Юнусову

Я горд, что рождён башкиром,

В моём сердце пылает

дух батыра Салавата

И бунтарство Рами,

Башкиром быть, значит быть:

Самоотверженным воином,

Свободным кочевником,

Преданным Родине как самурай,

Душа должна петь как курай,

Прославляя родной башкирский край!

Я рос в жемчужной природной колыбели,

В моей груди бьётся:

Красота Агидели,

Свобода и простор степей,

Величие Седого Урала!

Я воин Аллаха!

В исламской обители мой разум и сердце,

Гостеприимство и милосердие вот моё кредо,

Мне чуждо корысть и двуличие,

Я рожден богатырём

По жизни пройду воином

И умру благородно, батыром!

•     Нужна Свобода!

Посвящается татарам Башкортостана

Татарам России и Татарстана,

Потомкам Чингисхана,

И славного Бату – хана,

Предкам гордого Булгара,

Воинственных Гуннов,

Могущественных Тюркских каганатов,

Свободных скифов и сармат,

Величественной Золотой Орды,

Цивилизованной Казани

Для движения вперёд

Нужна Свобода!

Нужна истинная Демократия!

 

 

•     И вновь в атаку!

Я один,

Я тлею в темноте,

Я один,

Горю в кромешной мгле,

Кругом ни зги, потушены огни…

В молодости,

Душою Ангела

Сердце пылало,

А сейчас попал

В духовные трущобы…

Я один,

Я мерцаю между чёрных туч,

Я один, одиночество

И эту печаль я одолею,

И снова в бой,

И вновь в атаку!

 

•     Это Поэт!

(Посвящается поэту-песеннику Рамилю Чурагулу)

Его душа – песня,

Его кредо – красота,

Его сердце – доброта,

Его философия - разум Евразии,

Его квинтэссенция – милосердие,

Его бриллиант - ум,

Его мудрость – простота,

Его радость – дружба,

Его Аллах – судьба человека и народа!

 Это поэт с широкой душой

Рамиль Чурагул!

 

•     Отец

Я помню руки отца

Они были крепки и суровы,

Я помню глаза отца

В них горело жаркое пламя

и жёг холодный лёд,

Я помню слова отца

В них мудрость веков и ум современности,

Отец ты ушёл в вечность

Победив однодневность,

Ты настоящий офицер,

Настоящий полковник!

Ты будешь в наших сердцах,

Пока жив наш род

Так будет из года в год…

И этим я горд!

 

•     Мать

 

Мама Ты приснилась мне

Не смог спать проснулся

Вновь увидел твой взгляд

У меня Твоё терпение в памяти

Ты была милосердна как святая

Это красит Тебя и сейчас

Ты истинный учитель

Ты жила ради своих учеников

И не забывала про нас.

 

Светлая память о Тебе красива

Когда душа во мраке жизненного пути

Как лучезарная Луна, как ночные яркие звёзды

Ты освещаешь нам путь всегда.

 

Вижу тебя во сне,

Думаю о Тебе,

Сделала нас людьми,

По совести трудилась,

Пример подавала отменный,

Была добра и щедра,

Душевной теплотой

Всю семью согревала,

Жила ради нас,

Нам счастье дарила всегда,

С честью прошла невзгоды

На жизненном пути, которые были тогда.

•     Дед

Двадцатый век сложное время

Ты был дитём своего времени

Перенёс все радости и страданья Родины,

Был в аду, и счастье Тебе улыбалось,

Но Ты не посрамил честь рода,

Достойно прошёл суровые испытанья:

И тюрьмы, и войну,

Ты терпел, сжимая зубы,

ужасы концлагеря,

 хоть голодал, мёрз, 

Но не предал Отчизну,

Пройдя Архепелаг Гулаг

Не озлобился на судьбу, не спился,

Был добр, любил жизнь, и на людей не злился!

Всё равно пройдя все невзгоды

Победил судьбу, стал счастливым,

И нам завещал быть по жизни

Счастливыми победителями!

 

•     Эх, дау апа… (Эх, тётя…)

Берёзовой листвы я аромат

Вдохнув и вновь забыться захотел

Эх, дау апа, как жаль, что ты ушла

Я ни о ком так сильно не скучал,

И снова воскрешаю я тебя,

И говорю с тобою до утра,

И строго смотрят добрые глаза,

Мне в душу, как же снова счастлив я

Друга друга понимали мы без слов

Глаза в глаза душа срослась с душою

Ведь суть мою могла постичь лишь ты

Единственный мой талисман любви и судьбы

Щекой к берёзе вновь прижался я,

Родная, не хватает мне тебя,

Ведь только ты могла бы мне помочь

Познать себя и истину сберечь

Эх, дау апа, в душе слёз океан

Так хочется мне выплакать печаль

Твой голос ласку рук мне не забыть

Ты самый мудрый человек и друг!

Щекой к берёзе вновь прижался я,

Родная, не хватает мне тебя,

Ведь только ты могла бы мне помочь

Познать себя и истину сберечь.

 

•                 Упрямо жду любовь

Я наверно ослеп,

Я вероятно оглох,

В моей душе больше не сияет любовь…

На осеннюю опавшую листву

Тихо ложится холодный снег

Холод гложет душу

Субтильность и пессимизм

Вот моё кредо

Мне жалко себя

Я уже стар

Я скоро уйду в тлен

Ушла от меня любовь

Я сгорел

лишь пепел душевного тепла еле греет меня

В мире много зла,

Но моя душа за место упрямого осла

Все равно ждёт любви и добра!

 

Сильному Батыру!

(Посвящается моему другу, татарину, Рустэму Галиуллину)

Ты родился в этот

прекрасный и жестокий мир,

Чтобы пройти тяжкие испытанья,

не сломали тебя ни холодные ветра,

 ни чёрные ненастья,

беспощадно судьба оскорбляла,

душу ломала,

но ты не сдался,

любовь в сердце сберёг,

достоинство сохранил,

человеком-героем остался,

в совершенство-

в сильного духом батыра превратился!

 

Тюремная решётка

Золотая осень, хрустальная зима,

Жаркое лето, красна - весна,

Как мгновения проходят года

День за днём в несвободе я,

Душу режет тюремная решётка,

Она превратила в прах кровавое сердечко.

Я стал в душе кирпичём

Мне жизненные раны нипочём.

 

Эх, тюремная решётка,

Эх, судьба разлука,

Пожалей реального пацанёнка,

Разгони печаль, эх , тюремная решётка,

Дай свободы глоток ,эх , тюремная решётка.

 

Моё небо в клетку, друзья в полосочку,

Уныло в тюремной решётке,

И любимая бросила меня,

Лишь только слёзы матери,

Согревают израненную душу,

Рана в ней глубока и тлеет кровоточа.

Я стал матерым волком,

Держу удары судьбы с достоинством.

 

           

Руснакия

Лапотная Руснакия

Вместе с нищими

Чечнакией, Татнакией,

 Башнакией, Уднакией,

Строят могучую империю,

Где чинуши

Правят этим маскарадом,

Где царит полное бесправие народа,

Пьянство, наркомания, проституция,

Нищета.

Надо строить не Руснакию,

А Великую Демократию.

 

Я

В мирозданье светит золотое Солнце,

А из моего раненного сердца

сочится чёрно-красная кровь,

В космосе бытия штиль,

А в моей душе от Бога ураган,

Сатанинский покой разорван и изгнан,

Задают сердцебиенье,

Бунтарство Рами и Атнабая,

Смертельная борьба вот спасенье!

В сознанье Вселенская битва титанов,

Параноидальная шизофрения,

Разбомбленные здания,

Фашистская Германия,

Американская Демократия,

Перманентная мания,

Имманентность, Трансцендентность,

Вот это моя Божественность.

 

Солдат Демократии

Страною правит

Диктатор-параноик и

Великоросская имперская

Бюрократическая силовая машина,

Доводит до сумасшествия

Свободолюбивых Батыров,

Коррумпированные Чиновники-винтики,

 этого чудовища-механизма,

Ломают кости, судьбу, калечат разум

Свободолюбивым Солдатам Демократии.

Россия "зачищена" и терроризована,

Шовинизм, фашизм, империализм-

Это бесперспективная Русь-зло,

её победит Свободная Правовая Демократия!

Я Солдат Народной Воли,

 Демократии, Свободной России!

 

Я - это психиатрия!

Свобода в России…

Меня мучает эта душевная боль,

Для тирании я – психиатрия,

В каждом моём дыхании,

В каждом моём движении – это Свобода.

Для тирании

Я – заболевание,

Заболевание со сложным характером.

Я – параноидальная шизофрения,

Я для тирании-

Бредовая идея,

Я для неё не формат,

Я для неё расстрельный автомат!

 

Я татарин из Шулгана

 

Я татарин из Шулгана,

Из не покорённого татарского Афгана,

Здесь конкретная татарская братва,

Здесь в умах царит мусульманская канва,

Здесь уважают Тукая, Рами, Есенина, Джалиля,

Чингисхана и Батыя,

Здесь терпеливые

и трудолюбивые батыры-татары,

Милосердные, гостеприимные,

 прекрасные татарки,

Авторитеты для Шулгана,

Гении Татышлов Чокрый,

Амири, Атнабай, Салават и Хания,

Их уважает вся татарская Земля!

В Шулгане живут свободолюбивые

Бунтари и Философы,

Которым не страшны тираны - цари.

Нам татарам из Шулгана

Что война, что Сабантуй

Ничто не преграда,

А судьбы награда!

 

 

Кайда сез, батыр җаннар?!

(Шигыйрьләр)

 

Рабит Фәтхинең уңышлары

 

Рабит Фәтхинең иҗатын республика матбугаты һәм үзнәшер китаплары аша күптәннән үк күзәтеп киләм. Ул тәүге сәхифәләре белән үк укучылар күңелендә үз урынын алды. Аның иҗатын башкаларныкы белән бутау һич тә мөмкин түгел, иҗат җимешләренең үз тәме, үз суты, үз әрнүләре. Болар барысы да аның иҗатта үз урынын, үз стилен таба баруы турында сөйли.

Рабитның офыклары киң, темасы төрле, фәлсәфәсе тирән. Аның күңелендәге тойгылар киеренкелеге, уй-фикерләр каршылыгы салават күперенең төсләре кебек чагу һәм төрле.

Авторның беренче уңышлары да бар: ул 2015 елда Бәләбәйдә узган “Илһам чишмәләре” шигърият фестивалендә Гран-при алуга иреште. Алда да уңышларың мул, иҗатың зур, фәлсәфәң тирән булсын! Шигърияткә китмәс өчен кил!

 

 

Марат КӘРИМОВ,

Башкортстанның халык шагыйре

 

               

 

1.Туганнар

Əй, дəү апам...

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Каеннарга килеп сөялдем,

Юатырга телəп җанымны.

Əй, дəү апа...

Бик күрəсем килə...

Бик күрəсем – исəн чагыңны.

Сине бик тə терелтəсем килə,

Сөйлəшəсем килə таңгача.

Синең белəн җаным бəйрəм итə,

Синең белəн күңел аңлаша.

Бер беребез белəн аңлашабыз:

Җаннар – җанга, күңел – күңелгə...

Җаннарымны аңлый ала торган

Бер син генə кебек бу илдə.

Каеннарга килеп сөялдем мин.

Син булмагач, җаным күшегə.

Узган чакта тормыш сынауларын

Аңлар кеше кирəк кешегə.

Əй, дəү апа...

Күзлəрдə яшь бугай...

Бер түгелсен əле күңеллəр...

Апалар күп җирдə - дəү түгеллəр,

Дəүлəр дə күп – апа түгеллəр.

Əй, дəү апам...

 

Əткəй...

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Əткəй...

Кулларыңны сагынам...

Алар бераз гына кырыс иде...

Кайчагында бик тə кырыс иде...

Хəзер белəм инде

Синең мине

Кеше итəргə бик тырышуны.

Кеше иттең, əткəй, рəхмəт сиңа.

Рəхмəт синең кырыс кулларыңа.

Рəхмəт, əткəй,

Үзебез телəмəгəндə дə

Безнең өчен тырышуларыңа..

Əткəй...

Ярдəмчел кулларыңны сагынам.

Син сузмадың аны кемгə генə...

Мин бүген дə күмелеп яшим əле

Сиңа булган рəхмəт сүзлəренə.

Əткəй...

Мин сагынам синең...

Сине сагынам.

Сагынулардан тора гомер дə.

Əткəй,

Сиңа тиң булырлык бала булып

Яши алсам икəн бу җирдə.

 

Əти

Əтиемнең хəрби кителен карадым

Һəм катлаулы тормыш юлын урадым...

Гомере буе илгə тугры хезмəт итте,

Абруйлы полковник булып китте.

Үз эшендə бəхетен тапты, уңды,

Хезмəткə атылган йолдыз кебек булды.

Шуңадырмы гомере кыска булды,

Үзе китте – нуры безгə калды.

Якты нуры балкый безнең йөрəктə,

Ул нур хəзер кадерлерəк бигрəк тə.

Ул нур хəзер безнең йөрəк түрендə

Сүнмəс тə ул, сүрелмəс тə гомергə.

Əтиемнең хəрби кителен карадым,

Бу тормышның асылларын аңладым.

 

Әни

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Әни төшемә кердең,

Йөклый алмый уяндым,

Карауңны тойдым,

Сабырлыгың истә шул,

Син йөрәгем түрендә,

Истәлекләр исендә,

Бик мәрхәмәтле булдың,

Һаман Таң калдырдың.

Кушымта

Якты истәлек бик матур-

Төнге якты йолдызлар,

Кап-карангы тормышның чакта,

Минем рухымда һаман.

2 куплет

Күрәм инде сине,

Кеше иттең, үстердең,

Эшләдең бик намуслы,

Үрнәк бирдең нык якшы,

Үтә нык йомарт булдың,

Барыбызны җылыттың,

Безнең өчен яшәдең,

Безгә зур бәхет бирдең.

*************************************************************

Ләйсән кызыма

Илдар Шәрипов көе

1 куплет

Кабатланмас гүзәл яшьлегем таңында,

Назлы ап-ак карлар яуган чагында,

Йөрәктә мәхәббәт чәчәктәй атканда,

Кызым син тудың бу якты доньяга.

Кушымта

Ләйсән,

кызым чибәр сылу,

Ләйсән,

бик тәртипле акыллы,

Ләйсән,

 күркәм көләч йөзле,

Ләйсән,

якты кояштай нурлы,

Ләйсән!

2 куплет

Күз тимәсен бәбекәем сиңа җаным

Матуркаем син бит минем йөзек кашым

Әти-әниеңә шатлык китер

Бәхетләрдә үтсен синең якты гомер

3 куплет

Тырыш алдыңгы гел бул җаныкаем

Абруйлы кеше бул син күз нуркаем

Кайгы күрмәсен сабыр йөрәккәең

Мул тормышта яшә газиз балакаем

 

Туй-туй          

Илдар Шәрипов көе

1 куплет

Ике чибәр кавыша,

Гомер бергә булырга,

Яңа гаилә төзелә,

Бәхет телик аларга.

Кушымта

Туй, туй, туй,

Иң күркәм бәйрәм,

Туйда - мәхәббәт тантана итә,

Туйда - йөрәкләр гомергә бәйләнә,

Туйда - хыяллар чынлыкка әйләнә.

2 куплет

Киленебез ак коштай,

Балкып тора кояштай,

Киявебез акыллы,

Йөрәк тулы ялкыны.

3 куплет

Барча галләм шатлана

Сезнең бәхетегезгә,

Татулыкта, муллыкта,

Үтсен бар көнегездә.

 

Никах

Ике аккош кавыша,

Ике ярл антлар бирә,

Гомергә һәм мәңгегә

Бергә бергә булырга.

 

Бик күркәм бара никах

Вә котлы булсын никах,

Бу матур мәхәбәтне

Сакласын үзе Аллах!

 

Әти-әни туганнар,

Бар йөрәктән шатлана,

Килен- нәк йөзек кашы

Батыр- җәүһәр затлы.

 

Ике канатлы аккоштай,

Тату яшәң туганнар,

Чәчәктәй сөю назлар

Чорнасын сезне дуслар.

 

Бишек җыры

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Әлли-бәлли, бәбкәем,

Йокла-йокла, җанкаем,

Ходай бирсен җылы нур,

Татлы матур төшләр күр.

Кушымта

Әлли-бәлли, бәбкәем,

Йокла-йокла, җанкаем,

Әниең һәм әтиең

Сине өзлеп сөя,

Сине өзлеп ярата,

Синең өчен бар җаннарын ата.

2 куплет

Әлли-бәлли, бәбкәем,

Йокла-йокла, җанкаем,

Бул, сөйгәнем, бәхетле,

Бул, иркәм, мәрхәмәтле.

3 куплет

Әлли-бәлли, бәбкәем,

Йокла-йокла, җанкаем,

Бул , җанкаем, шәфкатле,

Бул, балам, чын зур кеше.

Алтмыш ( Илле) яшь

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Буген матур, кояшлы көн,

Бездә туган, күркәм бәйрәм,

Күрәсең, әти, синен туган көнеңне

Тәбрикли бөтен галләм.

Кушымта

Алтмыш (илле) яшь ул иң җилле яшь,

Алтмышта (илледә) кеше уңыш җыя тормышта,

Баларадан изгелек күр,

Әти бул сәламәт, яшә матур.

2 куплет

Гомер буе булдың тыныч,

Безгә син салдың куп көч,

Безне оҗмахта үстердең,

Сиңа, әти, зур рәхмәт.

Бәхет бит ул

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Сабырларны, тырышларны,

Бәхет кошы бик ярата,

Аларны назлы хискә күмеп,

Тормышларын оҗмах итә.

Кушымта

Бәхет бит ул,

 яраткан ярың яныңда булса,

Бәхет бит ул,

 балаларың өйдә йөгреп йөрсә,

Бәхет бит ул,

 хәләл ризык өстәлдән өзелмәсә,

Бәхет бит ул,

 җанда якты хисләр сүрелмәсә.

2 куплет

Максатка ирешү- бәхет,

Эшләсәң яуларга була,

Хәттә биек алтын тәхет.

Тик ятсаң, кача бәхет.

Кыларга кирәк изгелек,

Ходай күрсәтер игелек.

Яманлы- язмышын бозыр,

Ә якшы - бәхетле булыр.

 

Туганнар

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Гомер итү - кыр кичү түгел,

Сатмас чын җан - терәк кирәк гел.

Тормыш матур, ләкин бик авыр,

Туган гына синең өчен булыр.

Кушымта

Җан тармасада- кан тартыр,

Туган туган белән табышыр,

Ятларга бәлә ябышыр,

Тугансыз адәм доньяда өшер.

2 куплет

Туганнар сине үз итмәсә

Явыз ятлар нык интектерә,

Туганнар арасын кисәргә

Кәбәхәт ятлар кермәс гомергә.

3 куплет

Ашап эчкәндә дус якшы ул,

Кайгы килсә читтә кала ул.

Туган гафу итәр, үтермәс,

Ят сине жәлләмәс, аңламас.

 

Күркәм җанлы, Хәлил Абый.

Хәлил абый Кәшиповның якты истәлегенә

 

Тарихта калачаксың

Нечкә күңелле,

Үткер зиһенле,

Алтын куллы,

Ңурлы җан булып!

Синең җырың халык йөрәгендә,

Сагышлы һәм якты

Моң булып мәңге яңгырар!

Татар рухлы, татар җанлы

Күркәм Шәхес идең,

Халкым, авылым, Шулганым

 дип яшәдең, яндың, көйдең...

Чернобылдә сынатмадың,

Бар яктанда үңган булдың,

Тормыш юлын горур үттең,

Сынауларга бирешмәдең!

 Халыкның йөрәк түрендә,

Якты Кояшлы нур булып,

Син үлмичә мәңге балкырсың!

 

Энекәше, шагыйрь, Рабит Фәтхи

 

2. Мәхәббәт

 

Ап-ак карлар булып

 Илдар Бай көе

Тыныч кына Уфа урамнары...

Уфаларда күптəн төн инде...

Әкерен генə ап–ак карлар ява.

Бөтен дөнья шундый тын инде.

Шундый тынлык минем күңелдə д

Əле генə давыл иде бит.

Уфада – төн, ə мин синсез идем,

Күңелемə авыр иде бит.

Авыр иде синнəн китүлəре...

Синсез яшəүлəре... Барсы да...

Əле менə ап-ак келəм булып

Ап-ак карлар ява каршыма.

Һəм күңелем белəн синнəн китəм

Ап-ак карлар яуган чагында.

Яңа яуган ап-ак карлар булып

Син яшəрсең əле җанымда.

 

Яңгыр

Яңгыр шашып котырынып ява,

Бар дөньяны болыт каплап алган...

Бар дөньяны болыт каплап алган... –

Тик күңелне генə капламаган.

Ə күңелдə якты хислəр генə...

Сиңа килəм. Килəм яратып.

Син каршы ал мине...

Бу җирдəге

Болытларның барсын таратып...

Əй, печəн чабулары...

Илдар Бай көе

 

Əй, печəн чабулары...

Ут кебек чалгылары...

Тик син генə басаласың

Йөрəгем януларын...

Əй, печəн җыюлары...

Кибəннəр куюлары...

Дөньяларны җəннəт итə

Син барын тоюлары...

Əй, печəн өюлəре...

- Су эч лə, - диюлəре...

Күзлəреңə чыккан инде

Синең дə сөюлəрең...

Əй, печəн чабулары...

Сагышның сарылары

Араларны кисте инде

Язмышның чалгылары...

Əй, печəн чабулары......

Утларда янулары...

Күңеллəргə мəңгелеккə

Уелып калды бары...

Əй, печəн чабулары...

 

 

Көзге сагыш

Агыйдел салкын дулкын белəн ярын чайката,

Көзге җил сары яфракларны уйната -

Мин аларны моңга батып күзлимен.

Инде җаным ничек түзəр, белмимен,

Һəр тарафтан сине генə эзлимен.

Тормышымның яме сүнде,

Язлар көзгə əйлəнделəр,

Көннəр төнгə əверелде

Син булмагач яннарымда.

Тынгылык юк җаннарымда

Туңам да мин, янамын да...

Агыйдел салкын дулкын белəн ярын чайката,

Көзге җил сары яфракларны уйната...

* * *

 

Сөюләрне челпәрәрмә итеп

Әллә кемнәр керде арага.

Күпме еллар шуннан хыялландым

Күзләреңә кабат карарга.

 

Менә тагын син алдымда минем,

Сүнгән кузларыма җан өрдең.

Күкрәгемә сыймый йөрәк тибә,

Бәхетемнән кабат исердем.

 

Сине уйлап күпме хылландым,

Үкенечләр өчен кайгырдым.

Май аеның җылы бер көнендә

Яшьлегемә кабат кайтардың.

 

 

Безнең гомер...

Ризван Хәкимов көе

 

Син көткəндə,

мин килмəдем,

Мин килгəндə ,

Син көтмəдең.

Барысы да ялгыш булды...

Бер-беребезне яратсак та,

«Син» дип, «Мин» дип җан атсак

Əллə нинди язмыш булды...

Син сөйгəнне мин белмəдем,

Назларыңа күмелмəдем.

Күрдем бары күзлəреңнəн

Сагышлы яшь түгелгəнен.

Безне сөю табыштырды,

Саф мəхəббəт кавыштырды...

Тик шулай да...

Бөтен гомер ялгыш узды...

Гомер тоташ сагыш булды...

«Кем гаепле?» – дип сорамыйм,

Икебез дə гөнаһлыдыр...

Сөю кадерен белмəгəнгə

Син дə, мин дə моң-аһлыдыр.

Ул моң-зарлар бетмəстер дə...

Мəңге калыр күңеллəрдə...

Син көткəндə мин килмəдем....

Син көтмəдең мин килгəндə...

***********************************

Сине буген күргән идем

Кайтып барганда эштән.

Шундый да чибәрләнгәнсең,-

Ябыгулар килешкән.

 

Тәннәрең- бала тәнедәй,

Билкәең- зифа каен.

Хисләрне ничек аңлатыйм

Туры китереп җаен?

 

Энҗедәй ап-ак тешләрең,

Купшы кара чәчләрең.

Син гүзәлгә туры килеп,

Югалды бит башларым.

 

Әгәр минеке булсаң,

Назлап кына тотармын.

Калакка да салып тормый,

Күз дә йоммый йотармын.

 

Ничек моны яуларга дип,

Эчтән генә уй йөртәм.

Яки үзем ябыгамын,

Яки сине симертәм!

 

Тыныч Уфа урамыннан

Өйгə кайтып барам,

Төшə йомшак карлар,

Айның нуры моңсу ага,

Күңелем тыныч, рəхəт миңа,

Чөнки артта калды

Синең нурда көйгəн чаклар.

Иркен сулыш алам

Тулы күкрəк белəн,

Ə бит йөрəк көлгə калып бетте...

Шушы көллəр салкын җиллəр белəн

Синең тарафыңа очып китте.

Сине исләем

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Сине исләем,

Күңелемдә яз,

Син ярым белән

Гомерем зая үтмәде,

Сине уйласам, янам,

Язгы ташкындай

Хисләрем җимерә,

Күнел сиңа тарта, болай,

Сөюләр, һаман истә алар.

Кушымта

Истә,

сине кулга күтәрүләр,

Истә,

сине өзлеп яратулар,

Истә,

синең ирен тәмнәрең,

Истә,

 учактай янган мәхәбәтем.

2 куплет

Минем ак кошкай,

сойгән ярым,

Назлы йолдызым,

мин сагыштан янам,

Мәңге бергә булык,

Газиз ике җанны аермык,

Күркәм, парлы канатларны каермык,

Сөюэмне хәтерлик.

 

Ташлама

 

Төнге күктә назлы нур сибеп

Яна бер моңсу йолдыз

Сине соңгы мәртәбә күреп

Калдым мин яп-ялгыз, үлеп,

Тәмүг утларында янып.

 

Син минем фәрештәм

Мин сине өзлеп яратам

Зинһар ташлама, ташлама, ташлама,

Китмәче ятларга, бәхетсез итмә,

Катмарлы тормыш юлында,

Әйдә тату бергә атларга.

 

Йолдызны болытлар каплады

Һәм тәкъдирләр бүталды,

Минем мәхәббәтем сүрелми

Җаным синсез, өмет күрми,

Яшәү мәгънәсен тапми.

 

3. Минем халкым

 

Бабамнарның рухы

Заман аша, чал гасырлар аша,

Тарих аша безгə һуннар дəшə:

- Кемнəр кисте сезнең канатларны?

Шанлы еллар, данлы юллар кайда?

Җаннарыгыз нигə коллар җаны?

Бəхет кошы ник канатын җəйми,

Җилкəгездə һəрчак нужа гына?

Кайчан чыгар бөек төрки халык

Хөрриятнең мəгърур юлларына?

Чорлар аша, чал гасырлар аша

Бабамнарның сүнмəс рухы дəшə.

Без югалган булыр идек,

Җанда бөек омтылышлар яшəмəсə.

 

Изге җаннар

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Дустым Марат Кəбировка

Алтын кояш нуры белəн җиргə

Фəрештəлəр төшмəс инде бүтəн.

Җилгə каршы барып җан өшеде,

Өметлəнеп язларымны көтəм.

Безнең язлар кайда йөри икəн?!.

Горурлык һəм гыйззəт кенə түгел,

Авыр йөк тə татар булулары.

Фикер – туры, əйткəн сүзе – туры,

Тик юллары гына борылмалы,

Йөрəклəрең ярылып егылмалы.

«Мин – татар!» – дип тузынмыйча гына

Татар өчен җанын атканнар бар.

Халкы өчен җанын атканнарны

Базарларсыз гына сатканнар бар.

Бу дөньяда төрле татарлар бар...

Кемнең кемлеклəрен үлчи торган

берəр бизмəн, берəр калып бармы?

Тик шунсы бар: төрлелəре түгел,

Изгелəре саклый халыкларны.

Җаныбызны меңгə кисə-кисə

Ачы җиллəр əле көн дə исə.

Тик без – исəн. Ышанмагыз, əгəр,

Берəр адəм безне «үлгəн» дисə,

Кабат кабынмаска сүнгəн, дисə...

 

Минем халкым...

Минем халкым

бетеп шиңеп бара.

Минем халкым

эчеп, исереп ята.

Минем халкым

узышып зина кыла.

Минем халкым

тугъры дустын сата.

«Минем халкым – алтын!» – дияр идем,

Эчем тулы ялкын.

Тик барыбер хурламагыз,

Ул бит – минем халкым...

 

Татар

Абруйлы скифлар,

Горур сарматлар,

Кыю һуннар,

Фидакарь төркилəр,

Мəгърифəтле Булгар,

Шанлы Алтын Урда,

Канга баткан Казан

Тора безнең артта.

Без бит зур тарихлы,

Киң күңелле татар.

 

III Бөтендонья Башкорт Корылтаена

Һич безне беркайчан аермас,

Тау-ташлар, елгалар, урманнар.

Кунакка йөрергə гомергə

Ишелмəс күперлəр, юллар бар.

Бергəлəп җыясе ризыклар,

Бергəлəп җырлыйсы җырлар бар

Рамил Чурагул

Татарның да, Башкортның да

Хəле бер чама.

Гөреф-гадəт, туган теллəр,

Миллəт югала

Глобализация афəте

Безлəрне кыра.

Кыра миллəтне тəмəке,

Аракы, сыра.

Бергə булыйк, бүлешмик без –

Татар, башкортлар.

Безнең арада əле бар

«Туган телем, миллəтем!» – дип

Янып йөрегəн батырлар.

Бар татарда, бар башкортта

Халкы өчен җанын фида

Кылыр Алып батырлар!

 

Бабамнарның сүнмəс рухы сыман

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Алсу таңнар сызылып аткан чакта

Сукмак буйлап атта кайтып килəм.

Уңда – урман: моңлы кошлар сайрый,

Сулда – изрəп йоклый яшел чирəм.

Сукмак буйлап атта кайтып килəм.

Челтер-челтер гөрли көмеш чишмə,

Атның ялын назлы җиллəр сыйпый.

Мондый камиллектəн лəззəт куна җанга...

Əмма күңел

Тыныч түгел,

Аны нидер борчый...

Ялагайлар, коллар булып беттек...

Милли шəфəкъ сыза.

Җилкəн – җилсез.

Ялчы рухы сеңгəн җаныбызга –

Илле илсезлəр без, телле телсез.

Уңда – урман: моңлы кошлар сайрый,

Сулда – изрəп йоклый яшел чирəм.

Бабамнарның сүнмəс рухы сыман

Сукмак буйлап атта кайтып киләм.

 

Туган җир

Мин кайтам җил булып,

Мин кайтам моң булып,

Мин кайтам сагынып,

Сагышлы җыр булып.

Сагышлы җыр сыман

Үземнең гомер дə...

Мин яндым, балкыдым

Һəм калдым күмергə.

Сагышлар – җанымда,

Үкенүлəр - күңелдə...

Иллəргə сыймадым,

Сыярмын бу җиргə...

Əй, минем бергенəм...

Əй, туган җиргенəм...

 

Көрəш

Томан каплап алды бар дөньямны,

Дивар булып тора алда.

Тормыш мине изеп таптый...

Өзелə өмет, куəт бирə торган...

Утлар йотам, какшыйм – лəкин торам...

Ачы җилəр кабат каршы өрə,

Хиссез Иблис елан күзе белəн

Төрле яктан миңа карый,

Чагар урын эзли...

Башны имим барыбер,

Дөнья чалып ега,

Ə мин кабат басам...

Ходай шулай корган бу тормышны,

Хасил иткəн утлы кичүлəрдəн.

Юк, телəнеп түгел, көрəш белəн

Хокук ала яшəр өчен адəм.

 

Көрəшергə кирəк...

Үз-үзең өчен көрəшергə кирəк,

Иреклегең өчен көрəшергə кирəк,

Ирекле ил өчен көрəшергə кирəк,

Хəтта дин өчен дə көрəшергə кирəк.

Исемең өчен көрəшергə кирəк,

Җисемең өчен көрəшергə кирəк.

Дөнья кызык – аның көрəшүсез,

Терəшүсез чагы шундый сирəк.

Кайчагында үз-үзең белəн дə

Көрəшергə кирəк.

Көрəшергə кирəк...

 

Рух

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Дөньяда төрле чаклар була,

Шатлыклар һәм кайгылар килә,

Көчле рух кына барсын җиңә,

Көчле рухка гына бәхет куна.

Кушымта

Рухлы булыйк дуслар,

Җиңмәс безне кара көчләр:

Җанда булса изге хисләр,

Сынмаса күкрәктәге рухлар.

2 куплет

Сугышта явыз корал җиңми,

Орылышларда көчле рух җиңә,

Тормышта күркәм бәхет иңми,

Мөшкел куркак кара рухлы иңгә.

3 куплет

Мәхәббәт рухны ярата,

Көчле рух үзенә карата,

Рух бит бар галләмне яңарта,

Рух изге ак хисләр тарата.

 

Азатлык кирәк          

Чал һәм горур кавемнән мин

Миңа тагын ни кирәк?

Баксаң, тулы бәхет өчен

Ирек, азатлык кирәк.

 

Илемә, гади кешегә -

Русия гражданнарына,

Татарыстанга, Башкортстанга,

Чын ватанпәрвәрлек,

чын демократия,

чын социаль капитализм,

Хай-тек технологиялар кирәк!

 

Бу мәсьәләләрне хәл иткәч

Шуннан соң гына Илебез,

Чәчкә атачак, җиһанның

Якты йолдызыдай балкыячак,

Кеше өчен яшәячәк!

 

Татар җаны - каты кирпеч!

Шушы кирпичтан

Салынган күркәм сарай-

Ул безнең язмыш.

Күп сыналдык без тарихта,

Ләкин сынмадык,

Җанда матурлыкны сакладык.

Көрәштек, эшләдек,

 күп фаҗигаләр үттек,

Барыбер, мәрхәмәтле, сабыр

Булып калдык.

 

Ғорур Батыр

Башҡорт,йырсы, рәссам, чемпион-каратистсы,хокуксы, иҡтиҫатҫы,Радик Юныҫовка бағышлана

Ғорурланам Башҡорт булып тыуғаныма

Минем йөрәктә бунтарь Рәми рухы

Яуғыйрь һәм шағыйрь

 Салаүат каны аға күкрәгемҙә тамырҙарҙа,

Мин -Башҡорт бай,Мин- Башкорт бий,

Башҡорт булу данлы ғорурлыкта,

 Намыслыкта, батырлыкта, бик аур йөктә,

Мин башҡорт илемә туғры хезмәт итәм,

Күңелемҙә моңлы курай уйнай,

Ватанымды данлай,

Урал тау, Ағиҙел,Дала,

Күркәм Башҡортостан минем күңелемҙә,

Мин Батыр булып тыуған

мәрхәмәтле Аллаһ колы,

Гүмерем, язмышым, һәр һулышым,

Данлы Башҡортстанға бағышланҙы!

 

****************************************************************************

 

4. Дөнья малы

 

Дөнья малы

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Дөнья малы – дуңгыз каны, дилəр

Кызыкмадык дөнья малларына...

Без кызыктык бары əшнəлəрнең

Җылы сүзлəр белəн алдавына.

Без кызыктык бары...

Намус-данга.

Шул даннардан артык айнымады

Аркадашлар илне талаганда

Намус саклап калдык – баемадык

Хəзер инде байлар заманасы –

Тик хакимлек кыла байлар гына.

Ил дə баткан, Җир дə баткан инд

Бар да баткан дуңгыз каннарына.

Дөнья малы – дуңгыз каны дилəр

Дуңгыз каны ага тамырлардан...

Тик барыбер

Булыр сыман җирдə

Кеше булуны да сагынганнар.

 

Замана инсанны үзгəртə

Замана инсанны үзгəртə,

Кеше хəзер каты милекче.

Бер аягы белəн гүрдə,

Берсе белəн җирдə булса да,

Дөнья малын җыейм əле диеп

Бөтен көчен салып тырыша.

Һəм кайгырмый бер дə адəм заты

Юкка чыга бара кешелеклелек ат

«Акча! Акча...! – диеп шəхес үлə,

Шайтан гына бары бездəн көлə.

Тик шулай да бу дөньяны

Яхшылыкка үзгəртəсе килə.

Безнең яшəү мəгънəсе бит

Изгелектə генə.

 

 

Əткəм йорты

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Газиз əткəм нигезен сатып кайттым...

Төп нигезне... Җаным нурсыз калды...

Калаларда үз фатирым бар ул.

Тик

...Аңламассың ла бу язмышларны...

Мин эле үк инде Өйне сагынам

Анда минем – гүзəл бала чагым...

Анда минем – тəүге мəхəббəтем...

Юк алардан мəңге аерылачагым.

Тормышыңа аек карасаң да,

Истəлеклəр җанны уеп ала.

Бу дөньяда мин өйсезмен кебек,

Мин илсезмен кебек бу дөньяда.

Сатмасаң да булыр иде, бəлки.

Булыр иде.

Тик яшəргə кирəк.

Үз-үземне сатлыкҗандай тоям –

Түз генə, җан... Һəм ярылма, йөрəк.

Шушы өйдə сыман бөтен гомерем,

Бар язмышым, бөтен үткəннəрем...

Газиз əткəм йортын саткан чагым –

Үз-үземне хөкем иткән мәлем.

 

Бурилчиклар җыры

Эльвет Гарәфетдинов көе

1 куплет

Агидел Урал якларында

Җир асларда, су шишмәләрдә

Сихри Зәм-зәм сулары ага

Ул кызларга күркәмлек бирә

Егетләрне батырлар итә

Сусаган әрнеп көйгән җанга

Тылсым дарудай шифа була

Кушымта

Җирнең алтыны ул су

Без җир аслардан

Сулар казыйбыз

Әйтелмәгән мәхәббәттән

Әрнегән йөрәкләрне

Көмеш сулар белән давалыйбез

2 куплет

Сулар агалар, сулар ага

Яратудан бит күнел яна

Без казыган суларны эчсәң

Канатлана акылкаең

Дәртләнә моңлы йөрәккәең

Шифа таба һәм тынычлана

Сагышта янган күңелкәең

 

 

5. Моңсу хисләр

 

Бозлы йөрәк

Илдар Шәрипов көе

1 куплет

Йөрәк ярсып учактай янды

Хәзер инде якты ут сүнде

Янмый суынган күмерләрне

Җылытмыйдыр соры көлләре

Кушымта

Салкын карлар яуды

Йөрәк чанкып туңды

Бозлы йөрәк булды, туңды

Изге хисләр җанда

көртләргә күмелде

Миңа кыен бигрәк

Күкрәгемдә бозлы йөрәк

2 куплет

Нурлы күңелкәем бөлде

Минем өметем өзелде

Хыял утыннары янып бетте

Сагыш җанның үзәгенә үтте

Кушымта

3 куплет

Капыл янып беттем шәмдәй

Җаным күктә сүнгән йолдыздай

Суга төшкән сары яфрак кебек

Узып бара гомрем сине көтеп.

 

Зинданда

Эльверт Гарәфетдинов көе

Көньякларга очты аккошлар,

Моңланмыйлар инде сандугачлар...

Сары моңсу салкын көз җитте...

Суларда сары яфраклар агып китте...

Җаным ярсый. Нишлəргə дə белмим.

Нишлəсəң дə хəзер соң инде.

Үткəннəрне, эх, үзгəртеп булмый,

Үкенеп кенə була шул инде.

Үкенүлəр генə җанны телə...

Кемнəр күрсен безнең күрəсен....

Зинданнарда – тамуг газаплары...

Гөнаһларың булгач, түзəсең...

Көньякларга очты аккошлар,

Моңланмыйлар инде сандугачлар...

Сары моңсу салкын көз җитте...

Суларда сары яфраклар агып китте...

Ирексезлек

Мин ялыктым инде төрмəлəрдəн...

Ирексезлек өзə үзəгемне...

Өметлəрем өзелер чиккə җиткəн...

Өзелə генə язып түзəм инде.

Түзəм инде... Əткəм-əнкəм көтə,

өйдə мине газиз сеңлем көтə.

Шулар белəн күреше көннəремне

Бəйрəм көткəн кебек күңелем көтə.

Мин ялыктым инде читлеклəрдəн,

Үзəгемне өзə ирексезлек.

 

КӨЗГЕ ЯЗМЫШ

 

Язлар онытылды,

Җырлар чыкты истән.

Сезне күрмәгәнгә

Күпме җилләр искән.

 

Ирек-ирексезлек,

Кул сузым арасы.

Зиндандагы бар нур

Аның тәрәзәсе.

 

Һәрбер кеше үзгә

Гөнаһларын юа.

Моннан чыккан кеше

Җиргә кабат туа.

 

 

Төрмәдә

Көньякларга очты аккошлар,

Моңланмыйлар инде сандугачлар...

Сары моңсу салкын көз җитте...

Суларда сары яфраклар агып китте...

 

Үкенүлəр генə җанны телə...

Кемнəр күрсен безнең күрəсен....

Зинданнарда – тамуг газаплары...

Гөнаһларың булгач, түзəсең...

 

Нишлəргə дə белмим. Җаным ярсый.

Нишлəсəң дə хəзер соң инде.

Үткəннəрне, эх, үзгəртеп булмый,

Ярсып үкенеп кенə була шул инде.

 

Ялыктым инде төрмәләрдән

Ирексезлек өзә үзәгемне

Өметем өзелә чиккә җиткәч

Түзәм инде тугры туганнарым көткәч

 

Күл

Пар аккошлар очып китте күлдəн...

Күңелемне моң-сагышлар күмгəн...

Ачы җиллəр исə салкын яктан...

Күл өстен дə инде бозлар япкан...

Җаннарыма кайдан табыйм дəва...

Күл өстенə ап-ак карлар ява...

Бу күлгə дə җиңел түгел кебек...

Күл дə моңсу минем күңел кебек.

 

Өмет

Үсеп утыра карлы ялан-кырда

Моңсу каен белəн ялгыз чаган.

Серле сөйлəш - болар арасында.

Каен əйтə:

– Кеше безне

тотмый өйлəр тирəсендə -

каен, имеш, кайгы алып килə.

Чаган бераз уйлап торгач, дəште:

– Безне дə бит халык –

«Коры агач үлек алып килə», – диеп йөртə, лəса.

Кеше янында мəңге урын булмас безгə...

Ялгыз язмыш – ул бит – чиксез җəфа.

Сөйлəшүгə нокта куйды каен:

– Мəңге алай булмас, көтик, түзик.

Хыял белəн яшик.

Кышкы суык, ачы буран юкка чыгар,

Язгы ташкын рəнҗү хисен алып китəр.

 

Бу дөньядан киткəн чакта

Əй, Аллаһы тəгалə!

Бу дөньядан киткəн чакта

Азат ит:

Күтəрмəс бурычлардан,

Кара кайгылардан,

Ачы көюлəрдəн...

Бик тиз ага шул гомерлəр...

Алар бит

Бик кыска гына мизгеллəр.

Шуңа күрə калдырмыйк

Вак һəм олы рəнҗешлəрне,

Берүк каргамасын безне белгəннəр...

Гомер беткəн чакта

Бездə калмасын юксынулар...

Якыннар һəм дуслар

безне сагынсыннар.

Төн. Караңгы. Тынлык.

Эльверт Гарәфетдинов көе

Төн. Караңгы. Тынлык.

Төнге күктə

Күк болытлар йөзə талгын гына.

Күңелем күгендə дə - Төн. Караңгы.

Тик тынгылык тапмый җаным гына.

Күпме гөнаһларга батканмын мин

Һəм төшкəнмен нинди түбəнлеккə...

Ничек бирешкəнмен...

Көч калмаган

Əрнү-газапларга түзəрлек тə.

Хыялларым мине алдаганмы,

Хыялларны минме алдаганмын.

Ни булса да булган...

Мин аларны

Чынлык кына итə алмаганмын.

Күзлəремдə инде нур сүрелгəн...

Сүрелгəн ул бəхет көлтəлəре...

Килəчəккə барасылар килми,

Кайтарасым килə үткəннəрне...

Тик яшəргə кирəк...

Алдансам да,

Алдасам да,

Югалтсам да күпне.

Үз-үзеңне алдалап та була,

Алдап булмый лəкин мəңгелекне.

Мəңгелекнең мин дə бер кисəге...

Бик кечкенə... Лəкин мəңгелектəн...

Шуңа күрə аерыласым килми

Үткəннəрем гел ярадан тора...

Тик барсы да əле алда сыман...

Мин барыбер калкып чыгачакмын

Язмыш харəбəсе арасыннан.

**********************

Ятим бала кебек

 

Белмим, нəрсə телим?

Үзем өчен

Мөһим максат күрмим.

Шуңа дөнья миңа кызык түгел

Ə бит җаным тели көрəш,

əмма аңым – буш, куыш.

Хəрəкəтлəрем-куəтлəрем

Инде канатланмас,

Очкын инде учак булмас...

Яшьлек кабатланмас...

Ятим бала кебек җирдə

Яшим мин бу мəлдə,

Җаным аңлар...

Ярым да юк янда...

*********************

Ике тирəк

Кече бакча тулы агач...

Ярты гасыр буе

Бергə үсə ике тирəк...

- Бу тирəклəр нигə кирəк?!.

Урын алып тормасыннар,

əйдə, берсен кисеп ташлыйк, –

диде берчак дустым.

Дəү əнием безнең янда иде,

Сүзебезне ишетеп болай диде:

– Агач тере җанлы бит ул,

Ул да яши – сөенə, яралана.

Сөенеч бирүчегə нур өлəшə,

Газап китергəнгə рəнҗи ала.

Тимик əле, улым, тирəклəргə,

Рəнҗемəсен парлы бу ярлар.

Тəкъдир вакыты җиткəч, көзге җилд

Соңгы тапкыр яфрак коярлар

Һəм парлашып дөнья куярлар.

Еллар акты агымсулар кебек.

Ə мин дөнья буйлап

бəхет эзлəп йөрдем.

Таптым. Һəм югалттым.

Ə бер кышкы кичне берьялгызым

Туып үскəн нигеземə кайттым.

Урам буйлап килəм,

Дəва эзлəп

Йөрəктəге сагыш утына.

Күклəр йоклый...

Йолдызлар да йоклый...

Дəү əни дə...

Дөнья - йокыда.

Ап-ак юрган ябынып авыл йоклый,

Өйлəр йоклый көрткə төренеп.

Бар да йоклый...

Кече бакчадан тик

Ике тирәк үрелеп карый

Өмет

Үсеп утыра карлы ялан-кырда

Моңсу каен белəн ялгыз чаган.

Серле сөйлəш - болар арасында.

Каен əйтə:

– Кеше безне

тотмый өйлəр тирəсендə -

каен, имеш, кайгы алып килə.

Чаган бераз уйлап торгач, дəште:

– Безне дə бит халык –

«Коры агач үлек алып килə», – диеп йөртə, лəса.

Кеше янында мəңге урын булмас безгə...

Ялгыз язмыш – ул бит – чиксез җəфа.

Сөйлəшүгə нокта куйды каен:

– Мəңге алай булмас, көтик, түзик.

Хыял белəн яшик.

Кышкы суык, ачы буран юкка чыгар,

Язгы ташкын рəнҗү хисен алып китəр,

Көрəшергә кирәк...көрәшергә кирәк!

 

 

6. Күркәм шәхесләр

 

Гөлсирин, гел Әфарин!

(Җырчы Гөлсирин Абдуллинага багышлап)

Өздереп җырлый Гөлсирин,

Чигә, тегә, бәйли ул

Бар яктанда уңган шул,

Ак коштай матур,

Сөембикәдәй горур,

Иң Чибәр татар кызы,

Иң Күркәм татар моңы,

Син бар чакта җиң,

Әфарин, Гөлсирин!

********************************************************

Чәчкәдәй күркәм

Назлы матур сары чәчкәдәй

Гөлсирин күркәм яши, чибәркәй,

Якшы итеп җырлый,

Үзенә һәм киеменә

Булмый карап сокланмый,

Тамашачы аны бик ярата,

Ул донья ямен ялтырата,

Татар моңын бар җиһанга тарата!

 

Чурагул урамында

Башкортстанның Кырмыскалы районында

Иске Акташ авылында куертылган сөте,

шикəре белəн дан тоткан «Карламан шикəре

акционер җəмгыяте урнашкан.

Прибельский шəһəр тибындагы поселогында

«Шагыйрь Рамил Чурагул» урамнары бар.

Сим һəм Агыйдел кушыла

Иске Акташ каршында

Бабаңнар исеме язылган

Акташ – тауың ташына.

Акташта синең тамырлар,

Туганнар, сыйныфташлар

Җырлап-гөрлəп яши белə

Хезмəт сөяр Акташлар!

Моңда синең туган йортың

Чурагул урамында.

Акациялар, сиреннəр

Сине өзлеп сагына.

Нəнəң көйлəп сөйлəгəндер

Мөнəҗəт, əкиəтлəр.

Вəсилə əби догаларын

Хəтерли əле күплəр.

Кол Гали, Тукай шигырен

Ятладың бала чактан.

Кем уйлаган, шагыйрь чыгар

Диеп Иске Акташтан.

Синең җырлар җан түрендə,

Йөрəклəр парəсендə,

Басу- кырда, ямьле туйда

Һəм туган көннəрендə

Зəнгəр экран, табында

Җырыңны җырлап əйлəнə

Хəтта җирнең шары да,

Мəңге җыр-моң, мəңге язлар

Чурагул урамында.

 

Кайда туа даһилар?

Мəскəү, Парижларда түгел,

Түгел Нью-Йоркта,

Даһилар туа Кырлайда*

Сыркыдыда, Акташта*.

Күрдемдə* туа Даһилəр,

Мостафа*, Аркаулда*.

Минештедə*, Келəшлəрдə*

Төрембəт*, Кунакбайда*.

Тончу шəһəрлəрдə түгел

Алар туа авылда.

Кечерткəнле, тигəнəкле,

Билчəн, шайтан таяклы

Булса булсын, авыллар бит

Даһилар туган ягы!

* Кырлай – Габдулла Тукай торган; Сыркыды – Һади Такташ туган; Иске Акташ – Рамил Чурагул, Мостафа – Муса Җəлил, Аркаул – Рəми Гарипов, Минеште – Наҗар Нəҗми, Келəш – Сəйфи Кудаш, Фəридə Кудашева, Мостай Кəрим, Төрембəт – Рəшит Назаров,Үрге Кунакбай-Равил Бикбай туган авыллар.

 

Чурагул җыры түрдə

Бөеклəрне баса биеклəр.

Дəлиллəр моңа чорлар.

Төптə ята асылташлар,

Калкып чыга чүп-чарлар.

Рамил Чурагул

Татар да җырлый аны,

Башкорт та җырлый аны

Шəп малай, əйбəт малай

Бер кызык итик əле.

Якты доньяларны ташлап,

Киткəнен көтик əле!

Салават Рəхмəтулла.

Алабайлар, ялагайлар

Графоманнар медальле.

Указсыз халык шагыйре

Аларны алыр əле.

Указсыз халык шагыйре –

Җыр патшасы Чурагул.

Татар башкорт миллəтенең

Йөрəгенə тапкан юл.

Зианчурада башкортча,

Чакмагышта татарча.

Чурагул җыры яңгырай

Иртə кичтəн таңгача.

Татар, башкорт иллəрендə

Чурагул җыры кирəк.

Үсə бишектə балалар

Аның җырларын көйлəп.

Моңнары кайтты авылга,

Авыр сүзлəр əйтелми.

Чурагул җырын җырламый

Авыл, шəһəр яшəми.

 

«Күрше хакы – Тəңре хакы!»

Дип яши күрше күлəн.

Чурагулның җырларының

Урыны һəр чак түрдəн.

Үлгəч түгел, тере чакта

Даһи була даһилар.

Тормыш ваклыгыннан өстен,

Чурагуллар, Рамиллар.

 

7. Тәрҗимә   

Кефалония көндəлегеннəн

(Байроннан)

Үлгəннəр уяныр заман –

Йомылмый күзем.

Тираннар изə дөньяны –

Калмады түзем.

Чəчелгəн иген - өлгергəн.

Күңел тулган чак.

Керфеклəргə йокы түгел,

Күз яше кунган чак.

Колакларда боргы чыңлый,

Чакырып яуга.

Йөрəклəрнең кайнар хисе

Аваздаш аңа.

 

* * *

(Байроннан)

Лəззəтлəре өчен үчен ала

Шəрабы да, гүзəл кызы да.

Сине тамуг утларына сала –

Йөрəк əрни, җаның сызыла.

Һəм белмисең кайсын сайларга да –

Акыл курка, күңел кызыга.

Тик яшəмə рухың йөгəнлəп –

Мең газапка торыр бер лəззəт.

* * *

(Байроннан)

Дөнья миңа каршы, мин – дөньяга...

Тик ышаныч əле исəн килеш.

Дөреслек бар җирдə. Ул булган да

Булачак та мəңге – шулай тиеш.

Бинахакка кемдер алса өлеш,

Аны жəллəп кемдер яшен түгəр.

Изгелек бар. Һəм бар ихлас күңел.

Һəм бəхет тə коры хыял түгел.

Шаяру

(Байроннан)

Үз иреге өчен көрəшмəгəн

Ятлар иреге өчен көрəшə.

Читтə башын сала, яки рим,

Яки грек өчен көрəштə.

Уртак бəхет өчен көрəш, дустым,

Һəм бел сиңа бар да килерен:

Кургаштан һəм дардан исəн калсаң,

«Рыцарь» дигəн исем бирелер.

 

Англиядəн китүем сəбəбен сораучы ханымга

(Байроннан)

Күктəн сөрклүче пəйгамбəрдəй,

Кара көннəремə атладым.

Үткəннəргə бик кайтасым килде –

Үткəннəргə юллар тапмадым.

Хəсрəтемне иңнəремə асып,

Сукбай булып иллəр гизгəндə,

Мин өйрəндем əрнү-сагышларны

Йөрəгемə йомып түзəргə.

Һəм бүген дə оҗмахлардан киткəн

Пəйгамбəрдəй качам синнəн мин.

Яннарыңда саргаясым килми,

Назын сагынып үткəн көннəрнең.

Мин тагы да сукбайлыкка китəм...

Юк, яшəмəм монда саргаеп.

Оҗмахларга омтылучы җанга

Оҗмах яннарында дəва юк.

Британ министры Кэстелриның

үз-үзенə кул салуыө уңаеннан

(Байроннан)

О, Кэстелри! Син – чын патриот!

Катон батыр үлгəн халкым дип.

Син халкыңның явыз дошманына

Муенына пычак салдың бит...

 

Туй көнендə

(Байроннан)

Яңа ел! Иң бəхетле туй!

«Кабатлансын!» – дилəр барсы.

Кабатлансын. Тик туй түгел.

Тик яңа ел кабатлансын.

* * *

(Байроннан)

Йокысызларның кояшы!

Əй, моңсу йолдыз!

Əллə син керфеклəрдəге

Дыммы соң, йолдыз?

Синең янда каралыгы

Арта төннəрнең.

Əллə шатлыгымы соң син

Үткəн көннəрнең.

Тик үткəннəр шулай базлый

Гомер төнендə.

Тик нурлары җылы бирə

Алмый күңелгə.

Ангел

 В минуты душевной тоски,

Когда упав, я не смогу подняться

Ангел с небес

Облегчит мой бедный удел…

Я вспомню все,

О Той,

Что когда – то звал - Любимой.

Горько и жалко мне будет себя

В минуты ужасных мучений

Верю я,

Что вспомню,

Образ милой,

Он спасет, да и,

Храним я буду им.

Когда мне грустно на душе,

Когда печаль,

Я вспомню о Тебе,

Как о Звезде,

Хотя она,

Горит, сияет ярко,

Увы, не для меня,

Не для меня…

 

ФӘРЕШТӘ

Күңел төшкән вакытларда

Җан җирдә аунап ята.

Шул чакларда бер фәрештә

Хәлгә кереп юата.

 

Хәтеремә килеп төшә

Өзелеп сөйгән кешем.

Бары аны уйлап кына

Табамын яшәү көчен.

 

Минем өчен бер йолдыз ул

Күктән генә базлаган.

Фәрештә һәм кешеләргә

Кавышулар язмаган...

Дождь

Дождь ливнем льёт,

Весь мир обволокли облака…

Весь мир обволокли облака…

Только душа моя чиста…

 

А в ней только светлые чувства.

Иду к тебе. Иду любя.

Ты встреть меня,

На этой земле

Разогнав все облака…

 

ЯҢГЫР

Күк гөмбәзе тишелгәндәй

Яңгырлар коеп-коя.

Дөньяны болыт басса да,

Күңелем сафлык тоя.

 

Яннарыңа ашкынамын,

Беләмен холыкларың.

Мин килүгә таратсаңчы

Күңелең болытларын.

 

Мы просто разные и все

Услышана была наша мольба

Нас обручила благодатная судьба,

Но оказались мы разные в душе

Мы оказались в непролазной глуши

Свои мечтанья и стремленья

Мы видели в другом

Мы не думали об одном

Слишком поздно поняли то

Что мы разные внутри с ворохом проблем

Не приспичело нам врать

Мы не можем сейчас друг на друга орать-

На долю нашу пенять,

Мы простро разные и все…

Нам не измениться уже

Остается лишь терпеть

И грустно друг на друга смотреть…

 

* * *

Ялвару тормышка ашып

Чынбарлыкка әйләнде.

Ике холкылы ике җан

Бер язмышка бәйләнде.

 

Язмыш бер булудамыни,

Җаннар булгач аерым.

Һәркемнең үз гадәтләре

Читкә ала каерып.

 

Икебез ике холыклы,

Ут һәм су – ярашабыз.

Бер-беребезгә чыдашып,

Күзләргә карашабыз...

 

Мой век

Великих целей нет

Цена реформ:

Растленье душ, умов-

Желудок правит миром.

Продать купить-

Азарт зверей,

Нет лиц-

Кругом оскал клыков.

Законов нет, запретов нет-

По - волчьи жить,

По - волчьи выть.

Машина-век рвет, клокочет

Мир людской.

Идет отбор,

Идет война всего со всем.

Заблудший век,

Век нонсенс, век модерн…

Я зомби, раб и я-

Дитя твоё,

Шепчу себе,-

Спасись!

Распни себя!

Смой кровью и слезами грех!

Покайся!

* * *

Үзгәртеп кыруларны да,

Булган икән күрәсе.

Акыл хакимлеге бетте, –

Ашказан идарәсе.

 

Әхлак һәм намус тапталды,

Килде дөнья “рәхәте”.

Барлык комар – сату-алу, –

Базар мөнәсәсбәте.

 

Кырганнарны торгызырга

Туры килер авырга.

Күпме кан һәм яшь китәчәк

Гонаһларны юарга.

 

Льдинка-душа

 

На заре юности пылала душа

А сейчас уголек тлеет еле дыша

Замерзла моя душа

И муза с неё ушла

Я стал холоден как льдинка

Я как без чувственная снежинка

По жизни лечу без смысла как пушинка

Я умер раньше своей смерти

Прошу подаянья на паперти

Но нету ценных грошей на моей душе-скатерти

В жизнью избитое сердечко

Не заходит больше солнышко

Но я должен восстать из пепла

И птицу счастья достать из пекла

Иначе я не борец

Мне как человеку конец!

 

ТЕРЕЛҮ

Заманында янган йөрәк

Бары тик пыскый гына.

Әллә кемнәр йөрәгемне

Сүнәргә кыстый гына.

 

Хөсет, мәкерле затларга

Иярү хата. Хата.

Көлләргә калган йөрәгем

Гөлтләп кабынып ята!

 

Отомщу

Сердце моё

Как хрупкая хрустальная ваза

Упала и разбилась в дребезги

Теперь не собрать мне осколков

Уже не осталось сил в груди

Как одинокая береза

Я стою на берегу

И молю и жду благодетеля

Только нету у меня хранителя

Холодные зимние ветры

Ранят жгучими морозами мою душу,

Я в неё зло не пущу,

Я больше не согрешу,

Но все равно всем обидчикам отомщу,

Иль нет, я просто им все прощу.

 

* * *

Бәллүр савытлар шикелле

Челпәрәмә йөрәгем.

Ватыкларын җыясымы?

Һич тоймыймын кирәген.

 

Бу хәлгә төшерүчеләрдән

Әллә үчне аласы?

Бәллүр ватыкларым белән

Әрнетеп кадаласы.

 

Ватылсам да, ул затларга

Карыймын исем китеп.

Мин үчемне алачакмын

Аларны гафу итеп.

 

Любовная песня

Я много лет об этом дне мечтал

Когда в глаза твои взгляну я вновь

Когда скажу я главные слова

И возродится старая любовь

 

И вот стоишь ты предо мной опять

Не смею даже глаз своих поднять

Ни звука не слетает с моих губ

Я слышу сердца своего лишь стук 

 

Мы встретились в весенний майский день

Тогда так громко пели соловьи

И с первых же минут я был влюблен

В эти прекрасные глаза твои

 

Сегодня счастлив я как никогда

Мы встретились - сбылась мечта моя

Твоей улыбкой снова покорен

Держу тебя в объятьях, опьянен

 

Спасибо, что ждала ты столько лет

На целом свете нет тебя милей

Надеждой жил увидеть я тебя

С тобой вернулась молодость моя

 

* * *

Сөюләрне челпәрәмә итеп

Әллә кемнәр керде арага.

Күпме еллар шуннан хыялландым

Күзләреңә кабат карарга.

 

Менә тагын син алдымда минем,

Сүнгән кузларыма җан өрдең.

Күкрәгемә сыймый йөрәк тибә,

Бәхетемнән кабат исердем.

 

Сине уйлап күпме хылландым,

Үкенечләр өчен кайгырдым.

Май аеның җылы бер көнендә

Яшьлегемә кабат кайтардың

 

*************************************************

 

Не забывайте

1 куплет

На опавшую листву

Снега идут ветрами

В моей искалеченной душе

Всё в кровавой сердечной ране

Свет очей, с Тобой, Любовь моя,

Жизнь не прошла даром своя,

Живи вечно в памяти моей

Тебя ждёт душа моя

ПРИПЕВ

Вы любимых помните,

Никогда, не забывайте,

Когда их заберёт вечность,

Лишь тогда оценим их благо

                                            порядочность.

2 куплет

Чёрные печальные ветра

В моём сердце гуляют

В душе ноет кровавая рана

Как уголёком горю

Без Тебе моя жизнь никчемна

Тлеет в чёрной разлуке она

Покой ищет раненная душа,

Но не верю своему сердцу я.

 

Онытмагыз

Эльверт Гарәфетдинов көе

1 куплет

Көзге каен яфракларынна

Ачы җил белән карлар ява

Минем әрнегән күңелемдә 

сары сагышлар ята 

Җаным куз нурым синен белән

гомерем зая үтмаде

Син мәңге минем хәтеремдә

Сине күңелем көтә

 

Кушымта

Онытмагыз якыннарны,

Онытмагыз безнең өчен

Алар балкый киткәч кенә 

Игелекле якшы булганнарын аңлыйбыз 

 

2 куплет 

Кара кайгы сагыш җилләре 

Йөрәгемнең түрендә кала

Күңелдә әрни канлы яра

кунел күмердай яна

Синсез газизем гомеркәем

Моңсу кара сагышта ага

Сабыр җаным тынычлык тоймый

Ышанмим мин куңелемә

 

 

***********************************************

Болытлар

Кара болытлар каплады

Күңелемнең үзәнен.

Яшеннәр булып ялтрадым,-

Хәсрәтләргә түзмәдем.

 

Ялгышлар нәтиҗәсендә

Язмышлар кисеп-кисте.

Өлтерәгән күңелемә

Зәмһәрир җилләр исте.

 

Берчак болытлар үттеләр

Җилләр дә беткән иде,

Әмма аяз гомер көтеп,

Гомерләр үткән иде...

 

 

*******************************************************

Яндым

Барысына җылы бирдем

Карамыйча көчемә,

Җылы эзләп күпләр килде

Йөрәгемнең миченә.

 

 Туңган җаннар бик хушлашып,

Миннән җылы алдылар,

Алдылар да, рәхмәт әйтми,

Бар да китеп бардылар.

 

Кемдер күңел-йортым сүтте,

Җылынгач батыраеп.

... Йорты янган мәхлүк мичтәй

Торып калдым серәеп.

************************************

И, Ходаем, миңа акыл бирче,

Хәер-фатыйхаңнан ташлама.

Һәрбер таңым шушы сүзләр белән

Дога укулардан башлана.

 

Күпме генә шайтан котыртса да,

Туры юлга гына басармын.

Акыл булса, сәламәтлек булса,

Мин бәхетне үзем ясармын.

******************************************

Янып яшәүләр кирәкми,

Пыскыган җитеп тора.

Буген нәрсә майтарсаң да,

Үткәнгә китеп тора.

 

Ихлас ярату да артык,

Сөюләр чама белән.

Крокодил яшьләре булып,

Күзләрдән тама беләм.

 

Көймәсәң дә, сөймәсәң дә,

Йөрәкләр туза икән.

Гамьсез яшәгән гомерләр

Заяга уза икән.

************************************

Соры төсләрдән туйдырды,

Янәштә пычрак җаннар.

Бер кеше юк сер ачарлык

Һәм хәлләремне аңларлык.

 

Чын кешеләргә сусадым,

Килә янып каласы,

Ватан өчен көрәшәсе

Һәм җанымны саласы.

 

Килә шундый яратасы

Өзелеп сөясе.

Әллә иртә, әллә соңлап

Мин туганмын күрәсең.

**********************************

Йөрәк дөп-дөп итеп какмый,

Күңел киртәләрне ярсып ватмый,

Акыл дошманнарга ташлар атмый.

Зиһен бөлгән, күзләр сүнгән,

Димәк, мин тере килеш үлгән!

...Яки чынбарлыкка күнгән.

******************************************

Аллаһу Тәгәлә сакла!

1 куплет

Газиз гомеркәй-күмеркәй,

Үтсен нурлы, зая акмай,

Кешеләргә җылы бирсен,

Мәрхәмәтлек таратсын.

 

Кушымта

Аллаһы Тәгәлә, Аллаһы Тәгәлә,

шайтанны юлларымда очратма,

Аллпаһы Тәгәлә, Аллаһы Тәгәлә,

Хәйләкәр зыбаннан сакла.

Аллаһ ул нурлы мәхәбәт,

Аллаһ ул изге мәрхәтмәт,

Аллаһ ул пакълек, сафлылык,

Күркәм сабыр тырышлык,

Бар яктанда уңганлык,

Гомуми алсак якшылык.

 

2 куплет

Бирерлгән бу такъдирләрдә,

Кояш балкысын йөрәкләрдә,

Аны рәнҗешләр алми үтик,

Игелекнең кадрен белик.

 

3 куплет

Без хаталардан сакланык,

Язмышта изгелек кылык,

Ходайкай гонаһлардан

Сакласын

                каргаулардан.

***************************************************

Иблис рухы (Лермонтовтан)

Эльверт Гарәфетдинов көе

 

Кайбер чакта

Иблис рухы уйный миндə.

Шайтан керə җанга.

Шундый чакта

Уйлар чаба

Тамуг һəм күк арасында.

Сабыр итеп булмый.

Түзеп булмый.

Җиңеп булмый күңел давылларын.

Барсын ватып җимерəсем килə,

Һəм җимерəм. Корбан сорый җаным.

Ходай миңа талмас канат биргəн,

Һаваларны иңлəп кочар өчен,

Давылларны ярып очар өчен.

Ходай талмас канат биргəн миңа

Суык яңгыр, давыл, яшен яшни торган мəлдə

Минем җаным, рухым шунда тарта:

Бөркет кебек иркен канат җəеп,

Очам мин шул шомлы күктə.

Братья.

Проходя, чрез равнины и горы,

На изгибе реки Ик.

Я стоял и вдыхал воздух.

Жизнь семьи промелькнула вмиг.

Сел на корточки и заплакал,

Взяв горсть родной земли.

Мои деды здесь ходили,

С этих мест на войну ушли.

Осень, одна тысяча девятьсот четвёртый

Собрал армию царь на войну,

Два брата Хамид с Каримом

Плечо к плечу встали в ряду.

У Хамида жена и дети,

Обнимаясь с отцом, стоят,

И тихонько жена Фатима

Просит мужа : «Вернись назад»

«Я вернусь - Хамид ответил,

Береги себя и детей.

 

Я твои глаза запомню

И по ним путь найду к тебе.

Сын, тебе, наказ даю я,

Ты мужчина в семье один,

Помогай по хозяйству маме

И сестёр защищай своих».

Задержав, сын дыхание,

Чтобы не зарыдать, посмотрел на отца

С подлобья и сказал:

«Мне уже пять».

Старики детей провожали:

« Пусть вас всех Аллах защитит,

Будем ждать, и молиться Богу,

Чтобы жизнь Он вам сохранил»

Сев в повозку Хамид с Каримом,

Посмотрев на близких своих,

Окинув родные просторы,

Защемило в груди у них.

«Мама, папа» - Карим вскрикнул,

Подбежал, обнимая их:

«Я люблю вас, и нас простите,

Оставляем мы Вас одних»

А Кариму было 17,

Он юнец, но воин уже.

И ему честь и слава,

Он храбрится и верный судьбе.

Через месяц на фронт попали,

 

С японцами война шла.

День и ночь в глаза смерти смотрели,

И не видно было конца.

А потом, поражение.

Отстоять порт не смогли.

И японцы взяли в плен их:

«Царь вас предал, теперь вы рабы»

Ни лишение, ни унижение,

Голод - братьям спутником стал.

Они знали Аллах уберег их,

Чтобы им вернутся назад.

Собирали объедки в дорогу,

Каждый день, отложив про запас.

И во время молитвы просили:

«Дай нам силы, Всевышний Аллах»

 

 «О, мой брат, я сегодня подумал,

Ты собраться обязан в путь.

Там родители, Фатима и дети,

И нас ждут они много лет.

Нам с тобою вдвоём не под силу,

Мы погибнем, идя в пути.

Ты один с провизией нашей,

Обязательно должен дойти».

 

 

«О, Карим, мой брат любезный,

Не оставлю тебя одного.

Пусть умрём, но будем вместе,

Не проси, от тебя не уйду»

 

А Карим тихо, украдкой,

Делал вид, будто бы ест:

« Пусть еда достанется брату,

Долгий путь до родных мест»

На руках у брата Хамида,

Поседевший Карим умирал.

 

 

Улыбнулся детской улыбкой,

И Аллах его душу забрал.

По всем мусульманским обрядам,

Брат брата похоронил.

 

Попросив, у Аллаха прощения,

Хамид остатки собрал сил.

Шёл неделю, потом месяц.

Лето, осень, зима, весна.

Потерял он счет вёсел,

Но он видел жены глаза.

 

На намаз Хамид, вставая,

Просит Бога: « Дай ещё сил,

Мне б дойти и увидеть близких,

А потом я готов уйти».

И Аллах исполняет просьбы тех,

Кто любит всем сердцем, душой.

И Хамида осенней ночью,

Звезды в небе привели домой.

Защемило в груди: « Не уж то,

Я пришёл, увижу родных.

О, Карим, мы смогли добраться,

Ты, мой ангел, меня прости».

 

 «Фатима, я вернулся милая,

Дети спят? Не буди, постой.

Знаешь, нет Карима, отныне,

И лишь в памяти останется он.

 

Благодарен я Аллаху,

Увидал я твои глаза.

Как родители, они живы?

А, Карим уснул навсегда».

 

Фатима, тихонечко мужу,

Прошептала: «Ты, здесь, ты со мной,

Пусть Карим покоится с миром,

Пусть Аллах его путь осветит»

И молчание двух влюбленных,

Это больше, чем море слов.

Он, Она и всё во Вселенной

В этот миг поёт про Любовь.

Ещё солнце не встало в ауле,

В мечете, слышен азан.

И там, собираясь люди,

Увидали Хамида глаза.

 

Грусть и радость одновременно,

Он в поклоне к Каабе стоял.

Брат пропел Ля иляху иляляху

«Мир ушедшим»- народ воспевал.

Рассказав, про войну и про рабство,

Как герой-брат Карим умирал.

Уделив всем внимание и ласку,

Попрощался и душу отдал.

Эта быль и она достоверна,

В ней есть смысл, и есть глубина.

В нашем мире Аллах озаряет

Тех, кто верен семье на века.

 

Агалар

Җирләр таулар куенында

Гүзәл Ык буйларында

Көзге ялгыз каендай

Моңсу иде миңа

Күңел яна иде күмердәй

Мин басып тора идем

Кара болытлар ага дә ага

Минем җанымны сагыш баса

Күземә килде канлы гаилә тарихы

Кулыма туган җиремне алып

Моңсуланып тезләнеп еладым

Минем бабалар монда йөргән

Бу яктан зарлы сугышка киткән

Ярсып тибә башлады минем

Туңган бозлы йөрәк

Ак коштай бабамнарның җаннары терелде

Җылы хисләргә күкрәк төрелде.

 

Бер мең тугыз йөз дүртенче ел

Патша сугышка гәскәр җыйган

Ике бер туган Хәмит белән Кәрим

Иңгә-иң орышка баса

Давыл, яшен яшни, күкер күкри ,

Кара дивар булып яңгыр ява

Хәмитнең хатыны балалары тора

Әтиләре белән кочаклашып

Дулкынлана, ләкин үзен тыныч тота

 Һәм Фатима сөйгән ярына әйтә:

“Кире кайт минем газизем”

“Мин кайтырмын-җавап бирә Хәмит-

Үзеңне һәм балаларны сакла”

Мин синең күзләреңне мәңге истә тотармын

Алар миңа сиңа таба булган юлны күрсәтер

Улым, син хәзер бер үзең

Бер ир булып каласың гаиләдә

“Әниеңә хуҗалыкта булыш, апаларыңны якла”.

Малай тында алмыйча, яшенгә,

күкрәүгә, яңгырга карамыйча,

Еламас өчен, әтиенә әйтте:

“Курыкма әти, миңа инде биш яшь”.

Ә,яшен һаман яшни, җиһан күкрәп тора,

Салкын яңгыр котырып ява...

Күңелләр дулый иде,

Табигать елый иде.

 

 

Бабайлар ирләрне озата тора

“Алла сакласын сезне,

Дога кылып, сезне көтәчәкбез,

Исән-сау кайтыгыз”.

Арбага утыргач Хәмит белән Кәрим

Туганнарына карадылар

Туган авылларына, газиз җирләренә,

Йөрәкләрендә моң тулды

“Әти-әни”- Кәрим әйтте-

Йөгереп килде, аларны кочаклап алды

“Сезне берүзегезне ялгыз калдырабыз,

Гафу итегез, без сезне бик яратабыз”.

Ә Кәримгә нәкъ ун җиде иде

Яшь булсада, батыр иде инде ул

Хөрмәт һәм дан аңа

Ул горурлана, язмышынан өмет көтә

Бер айдан соң сугышка эләгәләр

Япуннар белән кан коеш бара иде

Һәр көн-төн үлем күзләренә карыйлар

Сугышның азагы күренми иде

Соңыдан ачы тармар ителү

Әсирлеккә төшү

“Сезне патша сатты, хәзер сез коллар”

Нуҗа, кимсетүләр күрү, ачлык

Туганнарның юлдашларына әверелде

Ашау калдыкларың

Һәр көн җыялар иде әне-ага

Дога кылганда “Аллаһы Тәгәлә,

Көч бир, рәхмәтеңнән ташлама”-диләр иде

“О, абый, мин бүген уйладым

Син юлга җыенып чыгарга тиешсең,

Туган җирдә әти-әни, хатының Фатима, балаларың

Алар безне зарыгып куп еллар көтәләр

Икебез юл газабын,гүр газабын

Ерып җиңеп чыга алмасбыз,

Икәү чыксак икебездә үләбез,

Син үзен Туган җиргә атла,

Безнең җыелган ризык белән,

Син абый кайтып җитәргә тиешсең.

“О, абый, мин бүген уйладым

Син юлга җыенып чыгарга тиешсең,

Туган җирдә әти-әни, хатының Фатима, балаларың

Алар безне зарыгып куп еллар көтәләр

Икебез юл газабын,гүр газабын

Ерып җиңеп чыга алмасбыз,

Икәү чыксак икебездә үләбез,

Син үзен Туган җиргә атла,

Безнең җыелган ризык белән,

Син абый кайтып җитәргә тиешсең.

Ә Кәрим тын гына

Имеш туклана, ашамый иде

Ризыкны абыена калдырып бара иде

Агаема ерак юлда ашаү кирәк булыр дип

Шулай Хәмитнең кулларында чал Кәрим

Бала чага кебек елмайдыда үлде

Газраил җанын алды

Бөтен мөселман гәдәтләрен үтәп

Абые энесең җирләде.

Алладан тәүбә итеп

Хәмит калган көчләрен җыеп

Юлга чыга, атна, ай бара,

Җәй, көз, кыш, яз килә

Көннәрнең саның югалта

Тик сөйгән ярының

Нурлы йолдызлай күзләрен күреп бара.

Намазга басканда, тора

Тәңредән сорый:

Ходай бир көч, кайтып җитәргә,

Туганнарны күрергә, хатынны,

Балаларны үбеп, кочаклап алырга,

Аннары мин әзер ахирәт доньяга китәргә.

Алла бар йөрәкләре белән яратканнарның

Үтенечләрен үти,

Көзге йолдызлы кичне язмыш Хәмитне

Туган җиренә кайтара

Тойгылар әрнүләр, шатлык күкрәген кыса,

“Мин кайтым, сөйгәннәрне күрәм,

Эй, Кәрим, минем фәрештәм,зинһар гафу ит,

Син кайта алмадың туган якка.”

“ Фатима, мин кайттым!

Балалар йокласын, аларны уятма.

Кәрим генә юк, бакыйлыкка китте.

Ләкин ,ул ,барыбер,

безнең хәтердә калачак мәңгегә”.

Синең күзләреңне күргән өчен

Мин Аллага рәхмәтлемен

Әти-әниләр исәнме?

Кәрим генә мәңгегә йоклады.

Фәтима назлы гына иренә дәште

“Сөйгән ярым син минем белән бергә

шунсы миңа мең шатлык.

Кәрим әйдә өҗмахта шатлансын,

Җаны тыныч кына ятсын.

Ике яраткан яр арасында

Тынычлык барлыкка килде

Ул тынычлык мең диңгез сүзләреннән

Кадерлерәк иде.

Икәүләр генә бар җиһанда

Мәхәббәт кочагында назланалар иде алар.

Мәчеттә азан ишетелә

Анда җыелган халык

Сагышлы Хәмитнең күзләренә бага.

Моңсу һәм сөенеч бергә

Чорный Хәмитнең күкрәген

Каабага таба сәҗдә тора

Лә илләһү лә илләһ дип

Вафат булганнарга тынычлык теләп

Халык дога кыла.

Сугыш һәм коллык

Батыр Кәрим үлеме турында

Хәмит бәян итте

Бар авылдашларына

ихтибар вә хөрмәт күрсәтте, бәхилләште,

Һәм Ходайга җанын бирде.

Бу булган хәлнең мәгнәсе шунда

Кем Аллага вә гаиләсенә тугры

Шуның юлы уңышлы һәм нурлы!

 

Җирләр таулар куенында

Гүзәл Ык буйларында

Көзге ялгыз каендай

Моңсу иде миңа

Күңел яна иде күмердәй

Мин басып тора идем

Кара болытлар ага дә ага

Минем җанымны сагыш баса

Күземә килде канлы гаилә тарихы

Кулыма туган җиремне алып

Моңсуланып тезләнеп еладым

Минем бабалар монда йөргән

Бу яктан зарлы сугышка киткән

Ярсып тибә башлады минем

Туңган бозлы йөрәк

Ак коштай бабамнарның җаннары терелде

Җылы хисләргә күкрәк төрелде.

 

8. Нәтиҗә.Әллә иртә, әллә соңлап мин туганмын күрәсең...

 

Әллә иртә, әллә соңлап мин туганмын күрәсең...* * *

 

Сөюләрне челпәрәмә итеп

Әллә кемнәр керде арага.

Күпме еллар шуннан хыялландым

Күзләреңә кабат карарга.

Менә тагын син алдымда минем,

Сүнгән кузларыма җан өрдең.

Күкрәгемә сыймый йөрәк тибә,

Бәхетемнән кабат исердем.

Сине уйлап күпме хыялландым,

Үкенечләр өчен кайгырдым.

Май аеның җылы бер көнендә

Яшьлегемә кабат кайтардың.

 

Фәрештә

Күңел төшкән вакытларда

Җан җирдә аунап ята.

Шул чакларда бер фәрештә

Хәлгә кереп юата.

Хәтеремә килеп төшә

Өзелеп сөйгән кешем.

Бары аны уйлап кына

Табамын яшәү көчен.

Минем өчен бер йолдыз ул

Күктән генә базлаган.

Фәрештә һәм кешеләргә

Кавышулар язмаган...

* * *

Ялвару тормышка ашып,

Чынбарлыкка әйләнде.

Ике холыклы ике җан

Бер язмышка бәйләнде.

Язмыш бер булудамыни,

Җаннар булгач аерым.

Һәркемнең үз гадәтләре

Читкә ала каерып.

Икебез ике холыклы,

Ут һәм су – ярашабыз.

Бер-беребезгә чыдашып,

Күзләргә карашабыз...

 

Болытлар

Кара болытлар каплады

Күңелемнең үзәнен.

Яшеннәр булып ялтладым, –

Хәсрәтләргә түзмәдем.

Ялгышлар нәтиҗәсендә

Язмышлар кисеп-кисте.

Өлтерәгән күңелемә

Зәмһәрир җилләр исте

Берчак болытлар үттеләр,

Җилләр дә беткән иде.

Әмма аяз гомер көтеп

Гомерләр үткән иде...

 

Яндым

Барысына җылы бирдем,

Карамыйча көчемә.

Җылы эзләп күпләр килде

Йөрәгемнең миченә.

Туңган җаннар бик хушланып

Миннән җылы алдылар.

Алдылар да, рәхмәт әйтми,

Бар да китеп бардылар.

Кемдер күңел-йортым сүтте,

Җылынгач батыраеп.

...Йорты янган мәхлук мичтәй

Торып калдым серәеп.

* * *

Сату, сатылу, акча, байлык кебек

Заман чире тия җаннарыма.

Ил дә баткан, җир дә баткан инде, –

Бар да баткан дуңгыз каннарына.

Дөнья малы – дуңгыз каны, диләр.

Дуңгыз каны ага тамырлардан.

Тик барыбер

Килер бер көн җиргә

Кеше булуларын сагынганнар.

 

Яңгыр

Күк гөмбәзе тишелгәндәй,

Яңгырлар коеп-коя.

Дөньяны болыт басса да,

Күңелем сафлык тоя.

Яннарыңа ашкынамын,

Беләмен холыкларың.

Мин килүгә таратсаңчы

Күңелең болытларын.

* * *

И Ходаем, миңа акыл бирче,

Хәер-фатыйхаңнан ташлама.

Һәрбер таңым шушы сүзләр белән

Дога укулардан башлана.

Күпме генә шайтан котыртса да,

Туры юлга гына басармын.

Акыл булса, сәламәтлек булса,

Мин бәхетне үзем ясармын.

* * *

Янып яшәүләр кирәкми,

Пыскысаң җитеп тора.

Бүген нәрсә майтарсаң да,

Үткәнгә китеп тора.

Ихлас ярату да артык,

Сөюләр чама белән.

Крокодил яшьләре булып

Күзләрдән тама беләм.

Көймәсәң дә, сөймәсәң дә,

Йөрәкләр туза икән.

Гамьсез яшәгән гомерләр

Заяга уза икән.

* * *

Соры төсләрдән туйдырды,

Янәштә пычрак җаннар.

Бер кеше юк сер ачарлык

Һәм хәлләремне аңлар.

Чын кешеләргә сусадым,

Килә янып каласы.

Ватан өчен көрәшәсе

Һәм җанымны саласы.

Килә шундый яратасы

Өзелепләр сөясе.

Әллә иртә, әллә соңлап

Мин туганмын, күрәсең...

* * *

Сине бүген күргән идем

Кайтып барганда эштән.

Шундый да чибәрләнгәнсең,

Ябыгулар килешкән.

Тәннәрең – бала тәнедәй,

Билкәең – зифа каен.

Хисләрне ничек аңлатыйм

Туры китереп җаен?

Энҗедәй ап-ак тешләрең,

Купшы кара чәчләрең.

Син гүзәлгә туры килеп,

Югалды бит башларым.

Әгәр син минеке булсаң,

Назлап кына тотармын.

Калакка да салып тормый,

Күз дә йоммый йотармын.

Ничек моны яуларга дип

Эчтән генә уй йөртәм.

Яки үзем ябыгамын,

Яки сине симертәм!

* * *

Йөрәк дөп-дөп итеп какмый,

Күңел киртәләрне ярсып ватмый,

Акыл дошманнарга ашлар атмый.

Зиһен бөлгән, күзләр сүнгән,

Димәк, мин тере килеш үлгән!

...Яки чынбарлыкка күнгән.

Көзге язмыш

Язлар онытылды,

Җырлар чыкты истән.

Сезне күрмәгәнгә

Күпме җилләр искән.

Ирек-ирексезлек,

Кул сузым арасы.

Зиндандагы бар нур –

Аның тәрәзәсе.

Һәрбер кеше үзгә

Гөнаһларын юа.

Моннан чыккан кеше

Җиргә кабат туа.

 

Яңгыр

Яңгыр шашып, котырынып ява,

Бар дөньяны болыт каплап алган.

Бар дөньяны болыт каплап алган,

Тик күңелне генә капламаган.

Ә күңелдә якты хисләр генә...

Сиңа киләм. Киләм яратып.

Син каршы ал мине

Бу җирдәге

Болытларның барсын таратып...

* * *

(Байроннан)

Ләззәтләре өчен үчен ала

Шәрабы да, гүзәл кызы да.

Сине тәмуг утларына сала,

Йөрәк әрни, җаның сызыла.

Һәм белмисең кайсын сайларга да.

Акыл курка, күңелдә – газап.

Һич кирәкми рухны йөгәнләргә,

Мең газапка тора бер ләззәт...

 

           

Сөюләрне челпәрәмә итеп,

Әллә кемнәр керде арага.

Күпме еллар шуннан хыялландым

Күзләреңә кабат карарга.

 

Менә тагын син алдымда минем,

Сүнгән кузларыма җан өрдең.

Күкрәгемә сыймый йөрәк тибә,

Бәхетемнән кабат исердем.

 

Сине уйлап күпме хыялландым,

Үкенечләр өчен кайгырдым.

Май аеның җылы бер көнендә

Яшьлегемә кабат кайтардың.

 

КӨЗГЕ ЯЗМЫШ

 

Язлар онытылды,

Җырлар чыкты истән.

Сезне күрмәгәнгә

Күпме җилләр искән.

Ирек-ирексезлек,

Кул сузым арасы.

Зиндандагы бар нур

Аның тәрәзәсе.

 

Һәрбер кеше үзгә

Гөнаһларын юа.

Моннан чыккан кеше

Җиргә кабат туа.

 

ƏЙ, ДƏҮ АПАМ...

 

Каеннарга килеп сөялдем,

Юатырга телəп җанымны.

Əй, дəү апа...

Бик күрəсем килə...

Бик күрəсем – исəн чагыңны.

 

Сине бик тə терелтəсем килə,

Сөйлəшəсем килə таңгача.

Синең белəн җаным бəйрəм итə,

Синең белəн күңел аңлаша.

 

Бер-беребез белəн аңлашабыз:

Җаннар – җанга, күңел – күңелгə...

Җаннарымны аңлый ала торган

Бер син генə кебек бу илдə.

 

Каеннарга килеп сөялдем мин.

Син булмагач, җаным күшегə.

Узган чакта тормыш сынауларын

Аңлар кеше кирəк кешегə.

 

Əй, дəү апа...

Күзлəрдə яшь бугай...

Бер түгелсен əле күңеллəр...

Апалар күп җирдə - дəү түгеллəр,

Дəүлəр дə күп – апа түгеллəр.

 

Əй, дəү апам...

 

 

ЯҢГЫР

 

Яңгыр шашып котырынып ява,

Бар дөньяны болыт каплап алган...

Бар дөньяны болыт каплап алган... –

Тик күңелне генə капламаган.

 

Ə күңелдə якты хислəр генə...

Сиңа килəм. Килəм лә яратып.

Син каршы ал мине...

Бу җирдəге

Болытларның барысын таратып...

 

 

ДӨНЬЯ МАЛЫ

 

Дөнья малы – дуңгыз каны, дилəр...

Кызыкмадык дөнья малларына...

Без кызыктык бары əшнəлəрнең

Җылы сүзлəр белəн алдавына.

 

Без кызыктык бары...

Намус-данга,

Шул даннардан артык айнымадык.

Аркадашлар илне талаганда

Намус саклап калдык – баемадык.

 

Хəзер инде байлар заманасы –

Хакимлекне кыла байлар гына.

Ил дə баткан, Җир дə баткан инде,

Бар да баткан дуңгыз каннарына.

 

Дөнья малы – дуңгыз каны, дилəр...

Дуңгыз каны ага тамырлардан...

Тик барыбер

Булыр сыман җирдə

Кеше булуны да сагынганнар.

 

 

АП-АК КАРЛАР БУЛЫП...

 

Тыныч кына Уфа урамнары...

Уфаларда күптəн төн инде.

Әкрен генə ап–ак карлар ява,

Бөтен дөнья шундый тын инде.

 

Шундый тынлык минем күңелдə дə,

Əле генə давыл иде бит.

Уфада – төн, ə мин синсез идем,

Күңелемə авыр иде бит.

 

Һəм күңелем белəн синнəн китəм,

Ап-ак карлар яуган чагында.

Яңа яуган ап-ак карлар булып

Син яшəрсең əле җанымда.

 

 КҮЛ

 

Пар аккошлар очып китте күлдəн...

Күңелемне моң-сагышлар күмгəн...

 

Ачы җиллəр исə салкын яктан...

Күл өстен дə инде бозлар япкан...

 

Җаннарыма кайдан табыйм дəва...

Күл өстенə ап-ак карлар ява...

 

Бу күлгə дə җиңел түгел кебек...

Күл дə моңсу минем күңел кебек.

 

 

КӨРƏШЕРГƏ КИРƏК...

 

Үз-үзең өчен көрəшергə кирəк,

Иреклегең өчен көрəшергə кирəк,

Ирекле ил өчен көрəшергə кирəк,

Хəтта дин өчен дə көрəшергə кирəк.

Исемең өчен көрəшергə кирəк,

Җисемең өчен көрəшергə кирəк.

 

Дөнья кызык – аның көрəшүсез,

Терəшүсез чагы шундый сирəк.

Кайчагында үз-үзең белəн дə

Көрəшергə кирəк.

Көрəшергə кирəк...

 

 

 

 ИЗГЕ ҖАННАР

     

       Дустым Марат Кəбировка

 

Алтын кояш нуры белəн җиргə

Фəрештəлəр төшмəс инде бүтəн.

Җилгə каршы барып җан өшеде,

Өметлəнеп язларымны көтəм.

Безнең язлар кайда йөри икəн?!.

 

Горурлык һəм гыйззəт кенə түгел,

Авыр йөк тə татар булулары.

Фикер – туры, əйткəн сүзе – туры,

Тик юллары гына борылмалы,

Йөрəклəрең ярылып егылмалы.

 

“Мин – татар!” – дип, тузынмыйча гына

Татар өчен җанын атканнар бар.

Халкы өчен җанын атканнарны

Базарларсыз гына сатканнар бар.

Бу дөньяда төрле татарлар бар...

 

Кемнең кемлеклəрен үлчи торган

Берəр бизмəн, берəр калып бармы?

Тик шунсы бар: төрлелəре түгел,

Изгелəре саклый халыкларны.

Шул изгелəр безне алып калды.

 

Җаныбызны меңгə кисə-кисə

Ачы җиллəр əле көн дə исə.

Тик без – исəн. Ышанмагыз, əгəр,

Берəр адəм безне “үлгəн” дисə,

Кабат кабынмаска сүнгəн, дисə...

 

 

БЕЗНЕҢ ГОМЕР

 

Син көткəндə,

Мин килмəдем,

Мин килгəндə,

Син көтмəдең.

 

Барысы да ялгыш булды...

Бер-беребезне яратсак та,

“Син” дип, “мин” дип җан атсак та,

Əллə нинди язмыш булды...

 

Син сөйгəнне мин белмəдем,

Назларыңа күмелмəдем.

Күрдем бары күзлəреңнəн

Сагышлы яшь түгелгəнен.

 

Безне сөю табыштырды,

Саф мəхəббəт кавыштырды...

Тик шулай да...

Бөтен гомер ялгыш узды...

Гомер тоташ сагыш булды...

 

“Кем гаепле?” – дип сорамыйм,

Икебез дə гөнаһлыдыр...

Сөю кадерен белмəгəнгə

Син дə, мин дə моң-аһлыдыр.

 

Ул моң-зарлар бетмəстер дə,

Мəңге калыр күңеллəрдə...

Син көткəндə мин килмəдем,

Син көтмəдең мин килгəндə...

 

 

ТУГАН ҖИР

 

Мин кайтам җил булып,

Мин кайтам моң булып,

Мин кайтам сагынып,

Сагышлы җыр булып.

 

Сагышлы җыр сыман

Үземнең гомер дə...

Мин яндым, балкыдым

Һəм калдым күмергə.

 

Сагышлар – җанымда,

Үкенүлəр - күңелдə...

Иллəргə сыймадым,

Сыярмын бу җиргə...

 

Əй, минем бергенəм...

Əй, туган җиргенəм...

 

 

---

Дата добавления: 2020-04-08; просмотров: 143; Мы поможем в написании вашей работы!

Поделиться с друзьями:

---

---

Мы поможем в написании ваших работ!